Papa in het zonnetje

En nee, het is vandaag niet eens Vaderdag. Het is eigenlijk iedere dag Vaderdag. Want ondanks dat bijna altijd alles in zwangerschappen, en gezinnen, om de mama draait, moeten we ook de partner - in dit geval de papa, niet vergeten. Ook hij verdient een podium!

Want ja, serieus: ook wij kunnen elkaar thuis af en toe niet uitstaan en willen we elkaar het liefst achter tien lagen behang plakken. Volgens mij hoort dat nou eenmaal bij een relatie en/of een huwelijk en is dat overal aan de orde. Ieder huisje heeft zijn kruisje zegmaar. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Maar hey, gelukkig is niemand perfect en zijn er wensen in overvloed.

Ik besef me maar al te goed hoe blij ik mag zijn met Rolf en dat ik in mijn handjes mag knijpen met hem aan mijn zijde. Hoe hij mij accepteert zoals ik ben. Altijd voor mij klaarstaat en mij in werkelijk álles steunt. Soms teveel gezeur van mij accepteert. Mij laat lachen wanneer ik dat nodig heb, een luisterend oor biedt of juist die schouder om op uit te huilen. Dat alles wat hij doet voor mij is. Voor Xem. Voor ons.

Een papa uit duizenden. Kei-, maar dan ook keihard werken om zijn dromen waar te maken. Onze dromen. Ons alles willen én kunnen geven en zichzelf daarin soms vergeten. Zichzelf op de tweede of zelfs derde plaats zetten. Als Xem en ik maar gelukkig zijn, dan is hij dat ook.

En daarom is het nu het moment om jou in het zonnetje te zetten. Want het is niet vanzelfsprekend wat je allemaal doet. Wat je doet is bijzonder en dat doe je uit liefde. Een heleboel liefde. Voor ons gezin. Voor onze kleine man.

Dank je wel lieverd. Met heel mijn hart. Ik hou van jou.