PAP2: Je intuïtie is je beschermengel

Toen de geslachtsorganen werden uitgedeeld stond ik duidelijk niet vooraan in de rij. Gelukkig wel toen intuïtie uitgedeeld werd want man; wat is die op dit gebied sterk aanwezig. Toen ik zwanger was van Chloé voelde ik het meteen. Ik vond dit gek want ik heb slechts één keer eerder gehoord dat iemand dit ook echt gevoeld heeft. Ondanks dat ik best dicht bij mijn gevoel stond wuifde ik de gedachten (of het gevoel) weer weg. Een week later had ik de positieve test al in mijn handen.

Ongeveer 1,5 jaar geleden (denk ik) begon ik het gevoel te krijgen dat er iets mis was in mijn onderbuik. Ik dacht in eerste instantie dat dit gevoel ging over mijn PCOS; wellicht was dat erger geworden. Toen ik een post van Romy Boomsma zag over het maken van een uitstrijkje vóór je 30ste verjaardag liet het gevoel me niet meer los: dit was het. Gek genoeg probeerde ik ook dat weg te wuiven en het universum zou het universum niet zijn als dit onderwerp niet continu terug bleef komen. Na een soortgelijke post van Bobbie Bodt besloot ik een afspraak te maken bij de huisarts.

Ik ging er eigenlijk van uit dat ik een zelftest zou krijgen en binnen een paar weken de uitslag zou krijgen maar na de triage gaf de huisarts aan dat een test echt niet nodig was. Ik had geen klachten en de kans dat er een afwijkende uitslag uit zou komen was zo klein; dat was het niet waard. Als ik echt ongerust bleef mocht ik een nieuwe afspraak maken om een uitstrijkje te laten doen want dan kon meteen alles bekeken worden etc. Ik ging weg en beloofde mezelf een afspraak in te plannen als er weer iets op mijn pad kwam wat hier mee te maken zou hebben. Diezelfde middag gebeurde dit en deed ik wat ik mijzelf beloofd had; ik maakte een afspraak.

De afspraak voor mijn uitstrijkje was bij mijn 'eigen' huisarts. Ook zij gaf aan niet te denken dat het nodig was maar wilde dit uiteraard wel doen dus zo gezegd; zo gedaan. Ongeveer 3 weken later kreeg ik mijn uitslag terug. Ondanks dat ik een afwijking verwachtte viel dit me toch wat rauw op m'n dakkie. Pap 2 met HPV. Dit hield in dat ik doorverwezen werd naar de gynaecoloog. Gelukkig is een Pap 2 niet heel verkeerd, dat was enigszins geruststellend. Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet bezorgd was. 

Bij de gynaecoloog werd er een biopt genomen. Ik kan dit helaas niet plezieriger maken dan het is: het is letterlijk een hapje uit je baarmoedermond. Het voelt niet aangenaam maar is wel te doen. Daarna heb je vaak nog wat bloedverlies (al proberen ze het wondje dicht te branden) en wat ik had willen weten: er komt een korstje op, wanneer die los laat kan je ineens ook bloedverlies krijgen. Bij mij ging het gepaard met een minder plezierig gevoel in mijn buik maar ik weet niet of dat direct met elkaar in verbinding staat. 

Weer 3 weken later ontving ik mijn uitslag: Nog steeds pap 2, met HPV en pre-invasie carcinoom. Klinkt heel heftig maar het komt er op neer dat er dus cellen gevonden zijn met kwaadaardige kenmerken maar deze cellen zijn dus nog niet kwaadaardig. Gezien mijn leeftijd en de uitslag is ervoor gekozen om 6 maanden af te wachten en dan opnieuw een uitstrijkje te laten doen. Het laten behandelen heeft namelijk ook zijn keerzijdes. Inmiddels zijn we als maanden verder en wacht ik op de uitslag van mijn controle uitstrijkje. Deze komt volgende week binnen dus als jullie voor me willen duimen: heel graag. 

Veel liefs, M 

P.S.: Dit is dus je teken om ook een uitstrijkje te laten maken. Ook als je jonger bent dan 30 en ook als je geen klachten hebt. Better safe than sorry.