Overwinning!

We hebben ontzettend lang getwijfeld of we er wel goed aan deden om Nynke te laten starten op het (reguliere) gymnasium. Wat als ze te jong is en zich niet staande kan houden? Wat als het toch allemaal te veel of te moeilijk is? Wat als we het als ouders toch verkeerd inschatten?

Na een fijne zomervakantie is Nynke op haar elfde verjaardag gestart. De eerste week was een kennismakingsweek waarin wel al duidelijk werd dat de kinderen in haar nieuwe klas toch echt heel anders zijn dan de kinderen uit haar klas op de basisschool. De afsluiting met haar eerste feestje was al helemaal top! En ik wist niet wat me overkwam... een blij, vrolijk kind uit school. Dat was lang geleden, ik kan me niet eens goed herinneren wanneer dat voor het laatst is geweest.

Ik deel graag een verhaal met jullie wat de mentor met ons deelde;De leerlingen kregen als opdracht om omstebeurt midden in een kring te gaan staan en er achter te komen welke overeenkomsten je met je klasgenoten hebt. Dit alles om elkaar beter te leren kennen. Als jij degene bent die in het midden stond moest je je klasgenoten een vraag stellen. Je zag aan alles dat Nynke zich niet fijn voelde. Ze heeft al jaren weinig tot geen overeenkomsten met haar klasgenoten. Met enige tegenzin stelde ze haar klasgenoten de vraag; wie van jullie houdt van schaken? In eerste instantie kwam daar niet direct een antwoord op en je zag wat kinderen naar elkaar kijken. Je kon aan Nynke aflezen dat ze teleurgesteld was, maar net op dat moment ging een behoorlijk aantal kinderen staan. Je zag de verbazing in het gezicht van Nynke. Dit had ze natuurlijk nog nooit meegemaakt. Er zijn dus gewoon kinderen zoals ik!!!

Je snapt misschien wel dat ik zelfs een brok in mijn keel kreeg toen ik dit hoorde. Eindelijk die aansluiting die ze verdient! Ze maakt samen huiswerk met klasgenootjes. Appt en belt wat af. En ze zitten met de hele klas samen in de pauze.

Toch zijn er ook nog wel wat uitdagingen waar we tegenaan lopen... maar hierover later meer.