Overvolle agenda (en hoofd)

Donderdag 14 april

Ik had vandaag onwijs veel op de planning staan. Maar ik ben mijn plannen voor aankomende tijd eens onder de loep gaan nemen, en ik denk dat ik vandaag meer dan de helft niet meer ga doen.

Het is donderdag. En donderdag is 1 van mijn vaste vrije dagen. Twan werkt, en ik ben alleen thuis met Julan en Odin. Het was de bedoeling dat ik vandaag, naast het huishouden om, aan mijn website (www.mamaopgevoel.nl) zou gaan werken. Daar is nog flink wat werk aan de winkel met betrekking tot optimalisatie en het schrijven van extra artikelen die nog in m'n hoofd zweven. Maar ik weet ook, dat de uren voorbij vliegen zodra ik de computer aanzet om daar aan te gaan werken. 

Ik haal enorm veel plezier uit het werken hieraan, en het schrijven van blogs. Ook mijn instagram, die ik sinds een kleine 2 maanden openbaar heb gezet, levert me steeds meer plezier op. Ik schrijf kleine verhaaltjes bij mijn post, en er ontstaan steeds meer nieuwe leuke contacten. Ik heb afgelopen tijd geschreven over onze sterrenbeelden. Die van mijzelf en van Julan heb ik al gehad. Die van Odin moet nog komen, en dat vind ik nou juist de leukste omdat hij zo kloppend in contrast is met Julan. Maar ook daar gaat best wat tijd in zitten. 

Druk druk druk

Laat ik voorop stellen dat ik hier niet ben om te klagen. Want ja; ik maak het mezelf vooral vaak veel te druk. Ik werk bijna fulltime, plan mijn vrije dagen vol, en beschouw bedtijd van de kinderen dan maar als metime (op de dagen dat ik niet werk dan). 

Maar de dingen die ik plan zijn tegelijkertijd ook wel heel leuk! Zo hebben we afgelopen weekend een jaarabonnement aangeschaft voor een dierentuin hier om de hoek (Dierenrijk Nuenen) wat natuurlijk heel leuk is! Aankomende week werk ik ietsje meer in verband met de paasdagen, ga ik op mijn vrije donderdag met de kinderen en mijn zus naar de Efteling. En ben ik op zondag vrij, omdat Odin dan jarig is, en dat moet natuurlijk gevierd worden!! En toen zaten alle 7 dagen in de week vol met plannen. Heel leuk, maar ook heel druk. Ik merk dat ik dit na de coronatijden niet meer gewend ben zeg!! 

Ziekenhuis update 

Julan zijn operatie is alweer achter ons. En hij is daar goed van hersteld, en in het dagelijks leven merken we daar niks meer van.

Vorige week had ik een telefonische afspraak met Julan zijn behandelend kinderarts vanuit het regionale ziekenhuis. De operatie en alle andere bezoekjes vonden plaats in het Erasmus in Rotterdam, dus hij had dit allemaal niet meegekregen. Natuurlijk had hij wel wat aan patiëntenbrieven ontvangen, maar daar stond eigenlijk alleen heel feitelijk in dat de operatie was geslaagd. Wat daar verder omheen was gebeurd, daar had hij geen idee van. Ik heb hem verteld over hoe rot hij uit de narcose kwam, en hoe we na een halve nacht thuis weer met spoed terug moesten naar Rotterdam, omdat Julan het uitgilde van de pijn. 

Dit was informatie die hij niet had ontvangen, en ik merk dat hij ervan schrikt. Hij vraagt of hij Julan kan helpen door middel van traumaverwerking therapie. Maar ik leg dit even langs me neer. Julan is een heel veerkrachtig mannetje, wat nu weer vrolijk aan het spelen is. Maar ik wijs het niet helemaal af, want Julan is nog lang niet van de ziekenhuizen en artsen af. Dus als blijkt dat hij hier wel veel last van ervaart, kan het misschien nog wel handig zijn.

Het blijft even stil.. en dan vraagt de arts; "En.. hoe gaat het met jullie? Want dit is ook voor ouders een trauma om mee te maken, ook voor jullie kunnen we hulp regelen". Shit. Hier had ik helemaal niet meer zo bij stil gestaan. Met Julan gaat het goed, dus met ons ook, toch? Ik hoor mezelf zeggen "ja.. ehh.. het gqat wel goed denk ik.. het was ook niet niks nee.. maar ja, het is wel lastig om te zien ja. Verdomme hier had hij toch ook niet om gevraagd!" Ik merk dat ik een brok in m'n keel krijg, die ik probeer weg te slikken. Nee, ik hoef geen traumaverwerking therapie, maar ja, en zit toch nog wel wat zeer wat ik onder ogen moet komen. Want shit.. Julan heeft om deze ellende toch ook niet gevraagd.. 

Dus vandaag, op mijn vrije donderdag met de kinderen. Laat ik mijn planning verder varen. Ik ga m'n rust pakken. En me opladen voor de drukke week op komst. Ik ga m'n gedachten en emoties een plekje geven. En ik ga vooral 'genieten' van de hectiek van de jongens. 

Wat zijn jullie plannen komende week met het paasweekend?