Overlopen van liefde

Mijn allereerste blog. Nooit gedacht dat ik dit zou gaan doen. Maar nu ik moeder ben van twee allerliefste jongetjes heb ik besloten om mijn gedachten te delen met andere moeders /  vrouwen. In real-life zit men ook niet altijd te wachten op de verhalen van mijn schatjes. Ik bedoel op verjaardagen en op mijn werk. Er zijn nog andere dingen in de wereld.....maar voor mij niet echt. Mijn wereld bestaat toch echt voor het grootste gedeelte uit mijn twee zonen en alles wat erbij om de hoek komt kijken. 

Gisterenavond nadat ik met manlief een van onze opgenomen (ja opgenomen) series heb gekeken, kon ik nog net mijn rechterbeen in mijn overheerlijke lieve bed tillen. Moe was ik. Moe van het moederen, het huishouden, de boodschappen, gewoon een doodnormale dag. Maar met een dreumes van 2 en een baby van 10 weken bestaat het moederen niet alleen uit de dag, maar ook de nacht. Ik kon nog zeggen tegen manlief dat ik hoopte op een lange nachtrust. Welterusten....zzzzz en weg was ik. Super romantisch haha.

Kwart voor twee. Huilen, heel hard huilen. Dat is de dreumes.......even wachten misschien slaapt hij zo weer verder. Het komt voor.... Nee....nog harder. Gauw uit mijn bed wankelend de slaap uit mijn ogen geveegd. Snel snel voordat de baby wakker wordt. Deur open.....dreumes staat rechtop in bed. Zijn vieze pop in zijn ene hand en met zijn andere hand hard wrijvend in z'n oogjes. Mammam....snik. Ik pak hem op en ik voel zijn neusje in mijn nek en twee mollige armpjes om me heen met de knuffelkracht van een gemiddelde volwassene. Wat een liefde. Kom dan maar even mee naar het bed van mama. Kus, nog een kus. Traantjes die langzaam opdrogen. Dreumes houdt niet van naast mama in bed liggen. Nee, dreumes ligt altijd bovenop mama. Papa sapen? Ja papa slaapt. Ssssst. Dreumes ligt bovenop me. Ik luister of ik de baby hoor. Nee, het is nog stil. Terwijl ik dreumes zachtjes over zijn rug wrijf tel ik de uren hoelang het geleden is dat de baby een fles heeft gehad. 8, 9, 10, 11, 12, 1.... Zo....baby slaapt opeens lang door. Papa sapen? Ja, ssssst. Mama wil ook slapen. Mama brengt jou zo naar bed en ga je lekker slapen....zacht gesnik komt langzaam weer opzetten. OK. 5 minuutjes brengt mama jou terug. Goed? 

Na 3 minuten (die 2 minuten tel ik gewoon niet mee) sta ik op. Ik loop naar zijn kamer en wil hem in bed leggen. Sirene gaat af. Ik ga voor zijn bedje zitten en probeer hem door de sirene heen rustig uit te leggen dat iedereen slaapt. Papa, de baby, opa en oma.....de zon, de bomen, dreumes moet ook maar lekker slapen. Geen reactie, behalve een handje die hij op m'n arm legt en zegt Mammam.....kus? 

Geen wegkomen aan hier. Is de baby wakker? Nee, geen geluid. Ik vertel dreumes dat ik wat te drinken ga halen voor hem. OK. Daarna na nog 3 pogingen toch maar een kussen en de sprei gehaald van onze slaapkamer en ik ga op de grond naast zijn bedje op de grond liggen. Als de rest maar doorslaapt....

Opeens is het duidelijk. Dekentje, dekentje......meneertje wil een dekentje. Normaal slaapt hij nog altijd met slaapzak. Ik pak een deken uit de kast en geef die aan hem. De helft van zijn duo-deken. Zal hij dan nu gaan slapen? Langzaam beweeg ik me naar de deur. Yes, ik ben buiten. Slaapt de baby nog? Ja, het is nog stil. Weer de sirene.....het is nu al half vier.....

Na deze gebroken nacht, met nog 1 keer de fles voor de baby, en vanaf half zes de baby bij me in bed ben ik moe. Moe, maar zo vol van liefde als ik de deur van mijn lieve kleine dreumes open doe en daar een enthousiaste giechellach hoor en Mammam, lekker gesape ....

Gedurende vandaag zie ik tussendoor heel veel het stuk van Lennart voorbij komen, het kleine jongetje van twee dat zijn moeder verraste met een plakkus op het raam maanden nadat hij plotseling is overleden. Ik had het gisteren al gelezen, vandaag nog een keertje. Tranen over mijn wangen..... Moe? Ik heb twee lieve kindjes. Genieten dat moet ik van elk moment. Dus ook van twee mollige lieve sterke armpjes om me heen midden in de nacht.....