Overleven met angst deel 5

Wat ik nog steeds niet begrijp is wat er nou de ene dag beter is dan de andere. Soms sta ik op en voel ik me goed ben ik positief en zin om alles aan te gaan en voel ik me een sterke vrouw. De andere keer sta ik op en begin ik al gelijk met de dingen die ik voel en wat voor enge ziekte dat kan zijn. Eergister was weer zo'n dag. Ik werd wakker en voelde me niet echt lekker moe, futloos en geen zin. Maar goed toch opgestaan en de dag opgestart en dan begint het zo vanuit het niets met een gedachte oh je hebt al een tijdje niet aan borstkanker gedacht en hup ik voel al meteen weer van alles. De paniek komt er weer bij kijken omdat ik denk dat ik volgde maand dood ben en de sfeer is weer gezet. Daar kom ik vaak dan niet meer uit soms is het zo erg dat ik mijn begrafenis al voor me zie. Je voelt je vreselijk je bent enorm in gevecht met je verstand en je gedachten. Ik voel de energie uit mijn lichaam stromen. Savonds lig ik op bed en denk ik de hypochondrie heeft weer een dag van me afgepakt morgen word anders.

Gister een gezellige bbq gehad met een aantal buren. Voor mij is alleen een bbq nooit zoals voor anderen. Ik eet zowiezo geen vlees bang om er ziek van te worden, salades durf ik wel maar na een half uur op tafel te hebben gestaan ook niet meer wat er dus op neerkomt dat ik binnen een half uur me vol moet eten met stokbrood en salade. Alcohol drinken uit den boze je zal maar ziek worden van de alcohol. Ik wil me ook niet te vol eten bang dat ik ziek word in hun buurt. Niemand maar dan ook niemand ziet de strijd die ik voer met mezelf want ik ben de clown van de avond. Ik maak grapjes lach veel en probeer het gezelschap te vermaken. Dat is zeker hoe ik ben en wat ik wil zijn maar het is ook het masker die ik mezelf heb aangeleerd. Ik zet hem vaak op als ik me van binnen niet goed voel wat meestal wel helpt want uit eindelijk steek ik mezelf er ook mee aan. Ik kijk er wel op terug als een leuke avond vooral toen het eet moment voorbij was dan krijg ik wat meer rust en kan ik meer ontspannen.

Mensen zien me vaak als een grappige leuke meid die heel vrij is en geen blad voor de mond neemt. Dat is de persoon die ik graag wil zijn en ik hoop in de toekomst altijd kan zijn. Maar ik heb daarin nog een lange weg te gaan met veel zijpaden maar ik kom er wel ooit kijk ik hier op terug als een fase in mijn leven. En ik hoop dat ik ooit trots op mezelf kan zijn.