Over inspiratie en verhalen te vertellen

Tja... Ik heb een doel, eventueel even vertellen mijn ervaring als mama en buitenlander in Nederland. Ik wil graag eventueel met alle moeders die zoals ik geen echte drama maar een gewone leven in deze prachtige land hebben. Ik lees vaak over vrouwen die hun kinderen ontvoeren, over vrouwen die ruzie met de vader van de kinderen hebben en daarna hebben de rechten over hun kinderen kwijt, over vrouwen die niet willen geïntegreerd in de Nederlandse maatschappij zijn. Als ik meer van die verhalen leest, voel ik me nog wat echt normale hier. Dat is de reden waarom wil ik schrijven, want er zijn heel veel moeders zoals ik en die hebben geen echte stem in deze media wereld waar wij nu leven. 

Ik heb een lange pauze meegenomen. Eerst op vakantie, daarna even genieten van de vrije weken van mijn partner (Hij is lid bij de Gemeenteraad, dus hij kan best druk zijn) en even doorkomen van de drukte van zomer op werk en thuis. Nu heb ik tijd voor mijn blog, maar geen echte inspiratie. Ik heb veel te zegen maar weinig woorden om alles te zeggen.

Als ik goed zal even nadenken over mijn volgende verhaal, zal ik eventueel even samen met mijn kleine dammetjes even spelen en lachen. Zeker hun lachen en liefde kunnen mij helpen om een goede verhaal te schrijven. Misschien maak ik een aanpassen om de doel van mijn blog of misschien maak ik een stap terug. Maar één ding is zeker: Ik wil dat mijn blog soort van een therapie voor mij en andere zal worden.

Nu ga ik met mijn verkouden en een kopje thee naar bed, wie weet als ik morgen terug met een uitstekende verhaal voor alle mama's komt!