OTS

Vandaag was dan de dag dat ik op gesprek moest bij de Rvdk om het adviesgesprek aan te horen. Deze gesprekken zijn nooit leuk dat wist ik van te voren, maar dit had ik niet volledig verwacht. Ze vertellen je wat bepaalde "professionals" hebben gezegd en wat je ex en je kinderen hebben verteld. Gedeeltelijk klopte de dingen wel maar ook veel dingen zijn verdraaid en kloppen van geen meter. 

Eerlijk gezegd ben ik heel gefrustreerd en boos. Het idee dat er steeds niet geluisterd word, ik moet mezelf en mijn kinderen verdedigen en nu word het allemaal alleen maar erger. En alles had voorkomen kunnen worden. 

Volgens de Rvdk valt het allemaal wel mee en inprincipe alles wat de kinderen vertellen is niet waar, gelogen en van mug is er een olifant gemaakt. Maar ze hebben niet gezien wat ik heb gezien, meegemaakt met de kinderen wat ik heb meegemaakt. Alle negatieve verhalen over hun vader en dan word er verwacht dat ik ze niet moet geloven, mijn emotionele knop uitzet en leuk en aardig blijf doen. Ik ben nooit negatief over hun vader, scheld hem niet uit, blijf stimuleren en positief maar dat het me niet boos of verdrietig maakt qua gevoel als mijn kinderen voor de zoveelste keer thuis komen huilend en angstig omdat papa en vriendin ze slaat, schopt, oren trekt, knijpt en ze pijn doen moet ik mijn boosheid en frustratie, maar apart zetten. Want dat gevoel straal ik uit op de kinderen en dan ben ik geen goeie moeder want onbewust geef ik de mijn gevoel door. Helaas heb ik daar geen knop voor, helaas ben ik niet gevoelloos en ben ik juist een emotioneel persoon, begaan met hoe het met mijn kinderen gaat. 

Het advies is dus OTS, onder toezicht stelling. Iets waar ik niet op zit te wachten en eerlijk gezegd is er zo veel fout gegaan met BJG dat ik totaal geen vertrouwen heb ik de jeugdzorg en alle wat ermee te maken heeft. Ook mijn ex vertrouw ik niet. En ja onze communicatie moet beter en ik werk er hard aan om mezelf zover te krijgen zodat niet ieder gesprek een confrontatie word. Wat tot nu toe altijd is. Per mail en per app gaat super goed maar zodra het face to face moet dan gaat het altijd mis. Hij kan heel intimiderend overkomen en kan behoorlijk dreigen. En dat waar de kinderen bij zijn wat weer resulteert in ik die boos word en de deur in zijn gezicht dicht smijd.

We zijn nu 1.5 jaar verder met BJG en niks is veranderd. Ik heb alles eraan gedaan om het te verbeteren en mijn ex niks, nadat, nopes. En nu moet ik weer een traject met hem in. Want wij moeten beter communiceren. Wij zijn 12 jaae samen geweest en de communicatie was altijd eenzijdig. Maar nu verwachten ze dat hij gaat veranderen. 

Ik ben moe, voel me ellendig, mijn hoop en vertrouwen is weg. Ik voel me machteloos en niet gehoord, ik voel me ontzettend alleen terwijl ik helemaal niet alleen ben en er ook niet alleen voor sta.

De volgende keer zal ik alles van begin af aan gaan vertellen. Ik hoop dat er mensen zijn die mij begrijpen en ik hoop dat ik niemand kwets met wat ik ga zeggen of gezegd heb.

Bedankt voor het luisteren!