Opvoeden; vroeger vs nu, was het vroeger echt beter?

Mijn oma is er een mooi voorbeeld van. Ze is 88, maar ze steekt niet onder stoelen of banken dat het vroeger qua opvoeding echt wel beter was. Vorig jaar was ik met de kinderen bij haar en Sara zat toen in de fase dat ze als een kip zonder kop aan het rondrennen was en alles vast pakte wat ze maar in die knuistjes kon krijgen. Oma vond dat ik strenger naar haar moest zijn. Ik wuifde het weg door te zeggen dat het maar een fase is.

Tijden zijn veranderd. Best heftig veranderd. Voornoemde oma heeft geen idee wat internet is. Ze heeft een mobiele telefoon, een oudje maar heeft geen idee hoe deze werkt. De technologie is zijn tijd ver vooruit, geldt dat dan automatisch voor het opvoeden? De afgelopen decennia zijn er zoveel boeken over geschreven, zoveel discussies gevoerd en zoveel nieuwe opvoedmethodes geïntroduceerd. Uiteraard doet iedereen het op zijn eigen manier, er is geen goede of slechte methode. Alhoewel... Ik ben toch blij dat de lijfstraffen er bijna niet meer zijn!

Een opsomming vroeger vs nu;

* Vroeger had je je als kind maar te conformeren naar de regels. Volgde je de regels niet dan was het logische vervolg dat je werd gestraft. Vandaag de dag dragen kinderen vaak zelf hun verantwoordelijkheid, kunnen/moeten ze zelfstandig oordelen, is er ruimte voor onderhandeling en hebben ze inspraak.

* Grote gezinnen waren heel normaal. Nu ben je een uitzondering als je meer dan 3 kinderen hebt. En vaak een bezienswaardigheid.

* Had je een probleem? Je raadpleegde familie, vrienden en las de Ouders van Nu. Tegenwoordig is Google de beste vriend van velen, zijn er minstens een dozijn tijdschriften verkrijgbaar en puilt de boekhandel uit met opvoedboeken. Ook andere moeders hebben een onuitputtelijke bron als het gaat om tips en trucs. Vroeger deed iedereen gewoon hetzelfde, wel zo makkelijk.

* Rust, reinheid en regelmaat. De kinderen kwamen thuis voor de lunch en 's middags was er tijd voor thee, een koekje en een luisterend oor. Nu zijn er volle agenda's; muziek, sport, clubjes. Kinderen vliegen de hele week van hot naar haar. Op de dagen dat er geen activiteiten zijn moeten er speelafspraken worden gemaakt.

* Kinderen werden gewoon opgevoed. Geen poespas. Het kwam toch wel goed was vaak het motto. Nu is het een primaire taak om kinderen te stimuleren, ze mogen niets te kort komen en de lat wordt heel hoog gelegd. Op de peuterspeelzaal worden ze getest op taal, rekenen en andere zaken en in de kleuterklas is er zelfs een heuse CITO toets. (Heel eerlijk... ik vind het om te huilen). Kinderen moeten ook op steeds jongere leeftijd presteren.

* Moeders gingen vroeger vaak pas werken als de kinderen wat ouder waren. Het opvoeden kwam op haar neer en vader bemoeide zich er nauwelijks mee. Moeders zijn steeds vaker gaan werken waardoor de opvoeding nu samen gebeurd en gaan kinderen meer naar de opvang.

* Het gezin was heel belangrijk en stond altijd centraal. Het lijkt alsof het gezin een beetje bijzaak is geworden, een aanhangsel. Het is een uitdaging geworden om mee te gaan in de dynamische en veeleisende samenleving. Kinderen 'moeten' vooral heel veel. Doe je niet mee met de massa dan val je er al gauw buiten.

Kort gezegd:

Vroeger: kinderen waren beter opgevoed, hadden en kregen meer ruimte om te spelen, konden langer kind zijn, waren beleefder en was er meer aandacht voor sociale vaardigheden.

Nu: Kinderen hebben meer mogelijkheden om zich te ontplooien, kunnen hun mening uiten en zijn beter in staat om keuzes te maken. Er wordt ook wel gezegd dat ze socialer zijn geworden dankzij social media. Ik zet daar mijn vraagtekens bij maar denk wel dat er een kern van waarheid in zit.

Conclusie: Ja en nee. Het was vroeger op veel vlakken beter, zeker op sociaal gebied. Gezien de huidige ontwikkelingen en de bijbehorende technologie is het nu beter. Doe mij maar een mooie mix tussen vroeger en nu. Daar ben ik uiteraard zelf bij en heb ik veel dingen zelf in de hand.

Ik probeer mijn kinderen een groot deel van mijn normen en waarden mee te geven. Ze hoeven niet iedereen met 'u' aan te spreken, maar ik wil wel dat je dankjewel en alsjeblieft zeggen. Ik zal ze in geen geval verplichten tot diverse clubjes en dergelijke. Want zeg nou zelf: is dat nou echt allemaal nodig?