Oppas/opvang stress..

Pfffffff wat een gedoe af en toe... het regelen van opvang voor onze kleine meid... Ten eerste, ik ben heel blij dat ik weer een baan heb. Fijn af en toe het huis uit, onder de mensen komen en niet geheel onbelangrijk, ofwel misschien het belangrijkste; ik heb weer een salaris! Maar het houdt ook in dat ik een paar dagen in de week niet voor onze kleine meid kan zorgen. 

Omdat ik als oproepkracht werk in de kinderopvang, heb ik een heel onstabiel inkomen. In principe weet ik van te voren niet welke dagen in de week ik moet gaan werken. Ons meisje dan drie dagen naar de kinderopvang te brengen heeft dan ook geen zin, dat is een duur grapje wanneer ik uiteindelijk nauwelijks hoef te werken. Gelukkig kunnen mijn ouders en schoonouders in springen; ze gaat twee dagen naar mijn ouders en een dag naar mijn schoonouders. En wanneer ik niet hoef te werken, ga ik haar weer ophalen, of wordt ze thuis gebracht (aangezien ik zelf geen auto heb). De meest ideale oplossing voor onze niet zo ideale situatie.

Natuurlijk ben ik superblij met deze opa's en oma's, maar af en toe levert het ook extra stress op.. Zo hebben we niet een twee drie vervanging, wanneer er iemand ziek is. Vandaag nog belde de ene oma op om te zeggen dat ze de volgende dag niet kon oppassen omdat ze te ziek was. Damm.. dan moet ik dus aan de andere vragen of ze morgen kunnen oppassen (wat maakt dat ze dan dus drie dagen moeten oppassen deze week..). Vreselijk ongemakkelijk om dat dan te moeten vragen, ik kan het immers niet anders oplossen.. 

Meestal kan de andere oma dan wel inspringen, maar ook deze zit in de lappenmand en opa moet morgen naar een begrafenis. WAAAAAAAAHHH! Ik mag eindelijk weer een hele dag werken (na een aantal hele rustige weken..) dus ik wil ook geen vrij nemen en zodoende komt het er op neer dat manlief een dag vrij moet nemen om thuis te blijven voor onze dochter. Manlief moet dus een dag vrij nemen van zijn vaste baan, met vast salaris, zodat ik een keer kan werken... balen...

Daarnaast zit andere oma ook in de lappenmand met waarschijnlijk een nekhernia en zij is nu ook al bijna vijf weken uit de running. Gelukkig helpt opa mee, maar als zij straks geopereerd moet worden (of iets dergelijks), wordt het helemaal lastig, want andere oma wil en kan geen drie volle dagen oppassen (wat ik overigens helemaal kan begrijpen!). Tjah.. wat moeten we dan.. En dan willen ze natuurlijk ook af en toe op vakantie.. ook lastig... want dan moet ik toch naar de andere opa en oma..

Uiteraard hebben de opa's en oma's ook nog eens het nodige commentaar op mijn werk, immers is het alles behalve stabiel, kan ik alla minuut opgeroepen worden en heb ik nul komma nul zekerheid. Zodoende krijg ik minimaal wekelijks te horen dat ze misbruik van me maken en dat het eigenlijk maar niks is...Alsof ik dat zelf niet weet, maar probeer in deze tijd maar eens een vaste baan in de kinderopvang te krijgen (of ergens anders...). Ik zal het er voorlopig toch mee moeten doen.. 

Zo langzamerhand begint het steeds lastiger te worden om de ene of de andere oma te vragen om in te springen, ze moeten er immers al zoveel tijd voor opofferen. En nu weet ik wel dat ze het leuk vinden om met hun kleindochter te troetelen en dat ze het echt wel aangeven wanneer ze het teveel vinden worden (al zal mijn moeder niet zomaar nee zeggen..), toch voel ik me steeds bezwaarder om te vragen of ze nog een keer extra kunnen oppassen wanneer de ander ziek is of op vakantie of wat dan ook... Laat staan dat ik ze vraag of ze gewoon een keer kunnen oppassen, omdat wij naar een feestje moeten, of iets met z'n tweeën willen doen, dan ga ik nog liever niet... 

En dan te bedenken dat ik pas drie maanden aan het werk ben...Pffff....