Operatie nr 3

Operatie nr. 3.

Weliswaar een minder grote ingreep dan de vorige twee keren maar om nou te zeggen dat het ooit went..

Ik vind het vreselijk om onze kleine meid over te moeten geven aan de handen van een arts.

We lopen net naar de auto toe en ik zie hoe ze vol vertrouwen papa’s hand vast houd, want wij gaan de drie grote Nijntjes opzoeken.. even op bezoek in het ziekenhuis.

Aangezien we in deze gekke Corona tijd leven mag er maar 1 ouder mee naar de afdeling. Yoon gaat eerst met haar mee , ook naar de ok om haar onder narcose te brengen. Ik ga haar halen uit de uitslaapkamer. Zo hebben we het afgesproken, gewoonweg omdat je sterk en rustig moet kunnen zijn als ze ligt te vechten tegen dat kapje van de narcose. En aangezien ik keihard mee zou gaan huilen is dit de beste optie.

Maar man , die hormonen zitten me ook enorm in de weg. We zitten nu in de auto en ik ben nu al verdrietig. Ik vind het oneerlijk dat ze weer onder het mes moet, dat ze weer het vertrouwen kwijt raakt , daarnaast : het blijft elke keer weer eng.

Maar ik moet sterk zijn, ook dit is straks weer voorbij en hopelijk voor de aller aller laatste keer.

Trots op ons dappere meisje.