Open en eerlijk, wat voor moeder ben ik?

Als ik heel kritisch naar mezelf kijk, wat voor moeder ben ik dan eigenlijk? Lijk ik op mijn eigen moeder? Of juist helemaal niet? Voordat onze dochter geboren wordt dacht ik dat het misschien goed is om eens in de spiegel te kijken.

Basisschoolmeisje

Als je mij als basisschool meisje vroeg wat ik later wilde worden dan wist ik daar wel antwoord op. Het antwoord was geen prinses of politie op het paard zoals de antwoorden van klasgenoten. Mijn antwoord was MAMA. Zoals anderen over trouwen droomden kon ik weg dromen over zwanger zijn, moeder worden en een gezin hebben.

Moeder worden, dat doe ik even

Vanaf mijn 21ste tot dat ik moeder werd werkte ik als zelfstandig gastouder, nanny en had ik een aantal jaar ervaring in de kinderopvang opgedaan. Op mijn 25ste besloten wij voor een kindje te gaan. De maand erop was ik al zwanger. Wat een geluk! Doordat ik zoveel ervaring met kinderen had dacht ik, moeder worden dat doe ik even.

Vanaf het moment dat ik een positieve test in handen had was ik ontzettend onzeker. Ik vond het zo spannend, een klein mensje wat in mijn buik groeide waar ik straks helemaal verantwoordelijk voor was. Dit gevoel kwam vroeger niet voor in mijn dromen en was helemaal nieuw voor mij. Alle hormonen die daar bij kwamen en de misselijkheid waren helemaal niet zo romantisch als dat ik me had voor gesteld.

Spanning tijdens zwangerschap

De bezoekjes aan de verloskundige vond ik spannend en helemaal niet leuk. Hier voelde ik me schuldig over naar de baby want ik was wel ontzettend blij dat dit ons gegund was. Dat je naast het misselijk en vermoeid zijn ook nog eens bij elk bezoekje gewezen wordt op alle gevaren en dingen die er in de zwangerschap fout konden gaan en tests die je kon doen. Daar werd ik helemaal niet vrolijk van. Zwanger zijn hoorde toch mooi en fantastisch te zijn? Tenminste in mijn dromen vroeger.

Bange moeder

Vanaf het moment dat Julan in mijn armen lag was ik ontzettend onzeker. Bang dat hem iets zou over komen zodra ik even niet op zou letten. Ik hield hem dan ook nou lettend in de gaten. Hierdoor sliep ik bijna niet. Dit haalde ik overdag ook niet in. Ontzettend vermoeid was ik het eerste half jaar.

Verantwoordelijkheid uit handen geven

Ruim voor mijn bevalling nam ik ontslag bij het gezin waar ik nanny was. Tot mijn verlof zou ik daar werkzaam zijn. Toen Julan 6 maanden oud was kreeg ik zin in een nieuwe uitdaging. Ik werd aangenomen bij een ontzettend leuke kinderopvang en ik had hier erg veel zin in. Julan zou één dag in de week naar die zelfde opvang gaan en ik kon hem gewoon borstvoeding geven. Een seintje van een collega op de baby groep kreeg ik als hij honger had. Wat een geluk! Ook paste mijn moeder en schoonmoeder een dag bij ons thuis op. Julan in zijn eigen vertrouwde omgeving dat voelde voor mij erg fijn.

De verantwoordelijkheid van mijn kind uit handen geven viel mij ontzettend zwaar. Ik sliep slecht en kreeg soms een paniek aanval tijdens mijn werk op de wc. Dit had gelukkig niemand in de gaten. Ik wist mezelf wel weer te herpakken maar dit koste mij heel veel energie.

Ik ben vroeger bijna mijn broertje verloren, dit heb ik als traumatisch ervaren. Waardoor ik bang en voorzichtig ben. Vooral met eten omdat hij tijdens een eet moment een epileptische aanval kreeg. Door deze ervaring heb ik een angst voor stikken en slapen. Ik prikte vaak in Julan om te kijken of hij nog bewoog of voelde in zijn nekje of hij nog warm was… Ook gaf ik hem kleine stukjes te eten. De zorg voor mijn kind uit handen te moeten geven en dit niet onder controle te hebben vond ik erg moeilijk.

Nu Julan bijna twee wordt ben ik steeds relaxter en kan ik veel meer loslaten. Maar nu komt er een zusje bij. Begint dit dan allemaal weer opnieuw? Iets waar ik bang voor ben. Daarom heb ik ervoor gekozen om na mijn verlof nog twee maanden onbetaald verlof op te nemen. Zo kan ik wat rustiger wennen aan het weer opnieuw moeder worden van z’n klein wondertje.

Blije moeder

Ik ben niet alleen een bange moeder. Ik ben ook een ontzettende blije en dankbare moeder. Dankbaar dat ons twee kindjes gegund zijn en blij word ik als ik naar Julan kijk of de schopjes in mijn buik voel en fantaseer over ons meisje. Hier kan ik echt van genieten.

Ik ben een moeder die:

Op de grond speelt en een blokken toren niet 10 maar 40 keer bouwt.

Mijn kinderen in de nacht niet laat huilen.

Mijn kleren verkoopt zodat ik die mooie trui voor Julan kan betalen of net dat mooie wandplankje voor de baby kamer kan kopen.

Kinderfeestjes of traktaties al een half jaar van te voren tot in de puntjes organiseert.

Momenten verliefd naar ze kan staren.

Soms als ik op de fiets zonder Julan zit een traantje kan wegpinken van geluk als ik aan hem denk.

Momenten herhaal en Julan zijn gevoel probeer te beschrijven als hij bijvoorbeeld gevallen is. Zo hoop ik dat hij zich begrepen voelt. Huilen mag best (boek tip how2talk2kids)

Zoveel mogelijk biologisch eten en geen suiker voor ze probeer te kopen. Op een verjaardag doe ik echt niet moeilijk en laat ik het even allemaal los.

Mezelf net teveel wegcijfer voor mijn kinderen.

Het belangrijk vind om er als moeder ook nog goed uit te zien voor mijn man en leuke dingen samen te doen. Ook al zijn we nu in twee jaar nog maar drie keer samen weg geweest. Ik doe mijn best hier een betere balans in te vinden.

Als mijn kindjes groter zijn dan heb ik liever dat ze om 4 uur thuis komen en af en toe een berichtje sturen, dan dat ze hun telefoon uit zetten omdat ze 1 uur thuis hadden moeten zijn.

Eerlijkheid veel belangrijker vind en dan ook niet boos zou worden als ze de waarheid vertellen.

Als ze dronken zijn ze mij altijd mogen bellen. Dan kom ik ze ophalen, maak ik thuis een tosti voor ze en stop ze dan lekker in. Daarna ga ik nog minstens 26 keer kijken of alles goed gaat.

Het belangrijk vind dat broer en zus voor elkaar opkomen, een goede band hebben en elkaar kunnen vertrouwen.

Loeder moeder

Het pak met plakken kaas in de winkel al open trekt zodat Julan rustig in het karretje blijft zitten en dan lachend een boze blik van een andere moeder opvangt, want ja dit kan echt niet toch?

Bij de kassa leg ik verder nog even uit dat de zak krentenbollen ook is open getrokken en dat er ook al een pakje appelsap mist…..

Als Julan niet kan slapen omdat hij doorkomende tandjes heeft dan eten we om 3 uur in de nacht samen een waterijsje op de bank. Daarna wrijf ik over zijn rug tot hij weer lekker slaapt.

Mijn ouders

Als ik naar mijn ouders kijk dan word ik warm. De liefde die hun voor mij voelen is hetzelfde als ik voor Julan voel. Als ik naar mijn vader kijk dan zie ik een ontzettend trotse man die vroeger nauwelijks wat nieuws kocht omdat hij liever een gevulde studie spaarrekening en nieuwe schoenen voor zijn kinderen had. Die eindeloos veel geduld had en vooral op de tennisbaan om ons te leren tennissen. Die mij onder zijn tenniswedstrijd moedig uit bomen kwam plukken omdat ik er te hoog in geklommen was en er niet meer uit durfde.

Als ik naar mijn moeder kijk zie ik een vrouw die het goed wil doen voor haar kinderen. Die er voor kiest om ze elke dag van school te halen en het eten voor haar gezin altijd klaar te hebben staan. Een creatieve vrouw die altijd wil helpen. Ik heb mijn ouders vroeger nooit ruzie zien maken. Dat zullen ze vast wel eens gehad hebben, maar dat ik dit nooit door heb gehad vind ik iets moois. Hier ben ik ze zeker dankbaar voor.

Als ik nu naar mezelf kijk, herken ik mezelf terug in mijn ouders. Ik ben zorgzaam en zacht en altijd bereid om te helpen. Het bange hebben mijn ouders niet en ik hoop dat dit als mijn kindjes ouder worden minder wordt en ik het meer kan los laten. Ik ben een moeder die ook graag voor haar kindjes zorgt en er het liefste altijd is. Ik ben ook creatief en als ik mijn kindjes graag iets wil geven waar een prijskaartje aan hangt probeer ik het zelf met heel veel liefde voor ze te maken. Ik kon mijn ouders altijd alles vertellen en als ik in de nacht een smsje stuurde of ik later thuis mocht komen of bij een vriendin mocht logeren dan was dat vaak wel goed. Als ik maar eerlijk was en van mij liet horen. Iets wat ik nu als moeder ook belangrijk vind.

Wat ik anders zou doen als mijn ouders

Ik denk dat ik iets meer uitleg zou geven aan mijn kinderen en meer met mijn gevoel zou praten. Mochten mijn kinderen een keuze maken voor een opleiding zou ik met ze mee denken in plaats van er meteen mee in te stemmen en samen andere keuze mogelijkheden bespreken. Uiteraard mogen ze daar zelf kritisch naar kijken en hun eind keuze bepalen.

Nog opener zou zijn, Ik zie mezelf als ze naar de hogere school gaan al met een powerpoint presentatie over soa’s zitten. Vriendinnen hebben hun kinderen nu al aangemeld voor deze presentatie, haha. Uitleg en waarom ik nee zeg op iets vind ik erg belangrijk zodat ze er zelf over na kunnen denken en er van kunnen leren.

Als ik mijn eigen artikel terug lees ben ik vooral heel dankbaar voor wat ik heb en voor wat voor jeugd ik heb gehad. Ik hoop dat mijn onzekerheid de aankomende jaren een stuk minder wordt en vraag me soms wel eens af of ik hier iets mee moet? Ik ben heel erg benieuwd wat voor moeder jij bent? Ben je bijvoorbeeld ook een bange/onzekere moeder? Soms voelt het net of ik de enige ben… Als je nog tips voor mij hebt dan hoor ik het graag.

Liefs,

Lea