Op zoek naar woorden

Ik weet niet welke woorden ik moet gebruiken.

Niks lijkt de lading te dekken.

Anderen vragen,

Hoe gaat het met jullie?

Heb je een fijn weekend gehad?

Kom je de dagen een beetje door?

Er komen woorden uit mijn mond, maar ze hebben geen gevoel.

STOP! Wil ik zeggen.

Ik wil het hebben over Oskar.

Ik wil het hebben over mijn zoon.

Mijn zoon die er niet meer is.

Maar ik heb geen nieuwe herinneringen.

Geen nieuw verhaal.

Ik kan je niks vertellen dat je nog niet weet.

Ik mis hem, ik mis hem, ik mis hem!

Het is ons niet gegeven om herinneringen met hem samen te maken.

Onze ontmoeting werd ook ons afscheid.

Oskar.

Ik mocht je niet leren kennen.

Weet niet hoe je stem klinkt.

Hoe je huilt, hoe je lacht.

Welke kleur je ogen hebben.

Je mocht leven en sterven in onze armen.

Zo omringt met liefde maar ook zoveel pijn.

Hoe kunnen verdriet en liefde zo door elkaar lopen.

Zo één zijn terwijl de pijn zo ondraaglijk is.

Ondraaglijk.

En toch val ik niet om.

Ik wil iedereen vertellen hoe mooi je bent.

Hoe ik elke dag aan je denk ook al zijn we niet samen.

Hoe je leeft met mij.

Mijn moederhart ook voor jou zorgt.

Oskar.

Ik hou je vast.