Op zoek naar ‘lagom’

’Lagom’, oftewel precies genoeg, niet teveel en niet te weinig. Een prachtig woord dat volgens velen centraal staat in de Zweedse cultuur en dat mij als vanzelfsprekend ook erg aanspreekt. We zijn hier nu een maand of vier en we zoeken nog erg naar houvast. Toch is er ook een bepaalde rust in ons, maar dat is maar een klein puntje van licht en ik wil het graag voeden en groter laten worden. Maar dat is niet vanzelfsprekend. Werken aan balans in ons leven doen we al een tijdje. Soms komt er eens iets nieuws op ons pad wat we proberen. Sommige dingen houden we vol en andere dingen weer niet.

Op dit moment zit ik in een sollicitatieprocedure die al ruim twee maanden duurt, bijna drie zelfs. Ook bij die nieuwe baan krijg ik, als ik die überhaupt al krijg, niet veel betaald, maar er zijn doorgroeimogelijkheden en het contract dat ze bieden is wellicht voldoende voor het aanvragen van een echt Zweeds persoonsnummer, en dat is heel erg fijn. Theo is bezig met het uitbouwen van zijn eigen bedrijf, terwijl hij ook zoekt naar een baan en hij zich ondertussen thuis drie slagen in de rondte werkt. Want in je eentje zorgen voor twee kinderen, het huishouden en alles wat daarbij hoort, plus het klussen in huis is echt niet niks. We hebben twee inkomens nodig als we rond willen komen, in ieder geval nu, voor een goede start. Dus dat is een factor die ons helaas nog wel eens wat stress bezorgt. En toch, is er altijd wel een reden om diep adem te halen en onszelf en elkaar te vertellen dat het goed gaat komen, dat we vertrouwen mogen hebben in de lichtpuntjes en rust die er óók zijn, naast die stressfactor(en).

Dat wil ik niet kwijt. Ik wil het laten groeien, ik wil dat er meer rust in ons hart en in ons leven komt en dat de stress zoveel mogelijk naar de achtergrond verdwijnt. Ik wil werken aan een gezond en gelukkig leven met elkaar. Dus die balans, die is daar absoluut voor nodig. Nu is het dus ontzettend fijn dat ik hopelijk volgende maand een nieuw contract mag tekenen, maar ik voel daar ook enig verdriet bij. In Nederland heb ik als moeder altijd drie dagen gewerkt. Ik wilde mijn eigen kinderen opvoeden, dat riep ik altijd. En dat wil ik nog steeds. En toch ga ik dat contract tekenen als ik de kans krijg, omdat het een toekomst mogelijk maakt die we al zo lang en zo diep wensen. Alleen… er is alleen het nu, dat leer ik met mindfulnes.

Dus als er alleen nu is, waarom moet ik dan dit offer brengen voor de toekomst die ik wil? Kan ik er dan ook nu nog voldoende zijn voor mijn kindjes? Met die voltijd kantoorbaan, gelukkig wel op steenworp afstand van huis en opvang? Ik weet het niet, maar het gekke is dus dat ik dénk van wel. Omdat we dit avontuur stap voor stap beleven, heel erg in het nu staan en handelen vanuit intuïtie en liefde. Ik denk dat wij dit kunnen laten werken, zolang we onze wensen in gedachten houden en geen offers brengen die niet in het ‘nu’ passen. Want in ieder geval ‘nu’ voltijd opvang, gaat er wel voor zorgen dat de oudste zo snel mogelijk de taal gaat leren. En dat is goed, want ze gaat volgend jaar augustus naar de basisschool hier. En de jongste zal twee talen leren vanaf het begin. Eentje thuis en eentje buitenshuis. Wat een avontuur. We gaan er vol enthousiasme tegenaan, vol hoop en liefde die ons licht maken. Lagom, daar gaan we voor!