3 jaar geleden
Op vakantie en autisme
Vakantie; een periode van rust, afstand van het dagelijkse ritme en tijd voor ontspanning. ‘Jaarlijks toegekende vrije tijd’, zegt van Dale zo mooi. Tijd om zelf in te vullen. In combinatie met autisme zorgt dat voor uitdagingen. Welke uitdagingen? Lees het mee in deze blog over autisme en op vakantie gaan.
Iedereen vult op zijn of haar eigen manier de dagen in als je op vakantie bent. Daar horen vrijwel altijd de omgeving verkennen en verschillende uitstapjes doen bij.
De één is hele dagen op pad en een ander blijft wat meer in en om het vakantieoord.
Eerder schreef ik al eens een blog, waarin ook een stukje te lezen is over hoe het op vakantie ging. Toen wisten we nog niet van de diagnose autisme bij onze dochter. Ondertussen weten we dat al een aantal jaar en weten we dus ook dat ‘gewone' dingen aanpassingen vereisen. En dat geldt dus ook voor het op vakantie gaan.
Tegenwoordig weten we dat op vakantie gaan een aantal voorbereidingen nodig heeft. We kiezen er bewust voor om steeds naar een Landal park te gaan. Van tevoren laten we foto’s zien van het park en het huisje. We maken een aftellijst om inzichtelijk te maken wanneer we precies gaan. Ook vertellen we niet té lang van tevoren dat we op vakantie gaan. Af en toe nemen we de tijd om over de vakantie te kletsen, daarna sluiten we het mapje weer om in 'autisme-taal' te spreken.
Als we bijna arriveren, vertellen we alvast de volgende stappen. Aangekomen bij het vakantiehuisje lopen we een rondje om alles te bekijken en rustig te wennen.
Meestal is dat ook wat we de eerste dagen doen: wennen. Want in een vakantiehuisje is eigenlijk álles anders. Van de bank tot de borden aan toe. We merken dat onze dochter echt de tijd nodig heeft om te wennen in een omgeving waarin voor haar zoveel anders is. Ze benoemt dit zelf ook: 'ze hebben hier andere borden, hè mam?'.
De eerste dagen ondernemen we dus erg weinig. We blijven veel bij het huisje, hooguit eens een rondje op het park. Dat zijn voor haar al meer dan genoeg prikkels.
Als we wat gaan ondernemen is de voorbereiding belangrijk: waar gaan we heen, wat gaan we doen, hoelang duurt het.. duidelijkheid geven dus! Waar we bij onze andere dochter zien dat ze zich aanpast aan de omstandigheden en de situatie op dat moment, is dat voor onze oudste dochter erg lastig. Afgelopen vakantie zaten we in de buurt van Duitsland en reden we even de grens over. In de auto zat ze stijf tegen me aan omdat ze 'alles wel heel anders vond'. De wegen, huizen, auto's maar ook de taal was anders. Dit alles kost haar veel denkwerk en schakeltijd in haar hoofd waardoor een kort uitje voor haar erg vermoeiend is.
Voor ons als ouders is dat best wel eens lastig! Want het vraagt om continu aanpassen, veel rustmomenten inbouwen, vooruit denken en steeds voorbereiden. Uiteraard doen we dat met liefde. We zien en merken ook zeker dat het helpt. De eerste paar dagen komen er vaak huilbuien van de overprikkeling maar na verloop van tijd zien we haar ook echt ontspannen en op haar manier genieten!
En toch is er vaak wel een dip-moment. Zo'n moment waarop de één tegen de ander zegt: 'is dit het nu? Nog weinig gezien, nog weinig gedaan..'. Ook dat is een onderdeel van het levend verlies. Want een vakantie zoals we hadden voordat autisme in ons gezin kwam, lukt niet meer. Met ons verstand weten we het. Met ons hart zoeken we wat het beste is voor onze dochter. Maar ons gevoel komt ook wel eens in opstand. Dat mag ook genoemd worden en onder ogen gezien worden. Soms geeft het benoemen al lucht. Los van elkaar wat ondernemen of als gezin opsplitsen is misschien niet volgens het ideaalbeeld maar kan zeker ook (meer) een vakantie gevoel geven!
We zijn blij dat op vakantie gaan lukt. Al kost het aanpassingen die vaak niet worden gezien, logisch ook. Maar die aanpassingen zijn wel realiteit in het leven met autisme in het gezin. Vandaar deze blog; een inkijkje in een vakantie met autisme.
