Op naar een gelukkig nieuw jaar!

2022 was even kort gezegd geest verrijkend. Ik stapte het jaar in met de woorden “ik ga meer dingen doen die mij gelukkig maken"

Maar even eerlijk had ik geen flauw idee wat mij nou echt gelukkig maakt. Niet om zielig te klinken maar mijn hele leven voelt als een rollercoaster. Ik heb de afgelopen jaren veel ups maar ook veel downs gehad. Na het verlies van ons eerste kindje verloor ik het laatste beetje van mezelf wat ik nog wel bezat. 

Mijn onzekerheden en altijd maar opzoek naar bevestiging groeit nog steeds elke dag. Dat is een eigenschap die ik niet graag toegeef maar zeker wel onderdeel is van mijn verhaal. Ik had daarom erg veel moeite om mezelf weer te ontdekken en te inzien wat mij nou gelukkig maakt.

Op nummer 1 staat mijn gezin. Dat is altijd al zo geweest. Hun geven mij een doel in het leven, licht in de duisternis en slepen mij uit elke greppel. Maar naast alle clichés kan ouderschap en het gezinsleven op zich best pittig zijn. Het constant in kunnen spelen op de behoeftes van mijn gezin en het altijd aan staan vind ik een zware taak. Want een beetje controle freak ben ik dan ook. Ik wil alles maar soms loop ik mezelf dan weer voorbij.

Doel nummer 2 was iets waar ik echt aan moest wennen. Ik weet nog toen ik net bevallen was van mia dat een van de moeders in mijn yoga groepje zij dat ze tijd voor zelf niet nodig had. Want wij hebben toch zelf gekozen voor een kind? Terwijl iedereen in het groepje stevig ja knikte kon ik wel huilen. Terwijl ik ook ja knikte net als de rest meende ik er geen reet van. Ik vraag me nu wel eens af hoe veel van deze mama's nog steeds ja hierop zouden knikken. Ik zou hier nu namelijk een totaal ander antwoord op willen geven. 

Daarom koos ik dit jaar wat anders. En experimenteerde ik met spa dagjes en vroege avondjes alleen naar bed met een goed boek. Dit beviel mij heerlijk. Want alleen zijn bleek ik dus helemaal niet erg te vinden, zo lang het maar niet te lang duurde.

Nummer 3 was denk ik wel de moeilijkste van allemaal. Accepteren dat soms dingen niet altijd gaan zoals je had gehoopt. Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar het is wel letterlijk zoals het is. Als vrouw en moeder zijnde hoor ik vaak van mijn mede mama’s of vrouwen over dat het leven niet loopt zoals verwacht. Ik denk dat we als mens hier allemaal wel eens tegen aan lopen. Ik merk zelf dat tegenslagen lang kunnen blijven hangen. Ik kan dagen lang wakker liggen of ik niet iets verkeerd heb gezegd of dat ik dingen anders had moeten aanpakken. Los laten is niet echt mijn ding. Ik zal eerlijk zijn en zeggen dat ik hier hulp bij heb gezocht en mede daarvoor volgend jaar met een traject ga beginnen. Ik ga hier voor nu even verder niet op in. Ik wil meer leren om mijn schouders op te halen en door te gaan. Niet meer elke prikkel op pakken, niet meer bij elke mijlpaal blijven staan en balen van dingen die al lang vergeten zou moeten zijn. Ik wil weer kunnen genieten van alles wat er in het leven is. en niet alleen maar zorgen maken van wat er is geweest.

Ik merkte dan ook dat mijn socials mij erg bleven prikkelen. Want daar zie je natuurlijk genoeg. Veel positieve dingen maar ook veel negatieve dingen. Ik merkte dat mijn verhaal een van vele uit een miljoenen stapel was. Ik deelde veel van de kinderen en had ook echt wat leuke volgers. Veel vrienden en oud collega’s en hier en daar wat onbekende mensen. Maar toen halve wege het jaar de vage volgers binnen stroomde na een filmpje van Jean toen was het voor mij de druppel. Wil ik dit wel voor mijn kinderen? Wat zullen hun er zelf later van vinden als ze dit terug zien? Ik verwijderde snel het filmpje en enkele weken later ook alle foto’s van mijn openbare account. Toen ik deelde wat er was gebeurd en dat ik een stapje terug wilde nemen kreeg ik veel begrip om mij heen en zo verdwenen er ook nog vele van mijn volgers. Wat ik ook begreep want ook al screen ik ze nog zo goed er kan altijd een rotte appel tussen zitten. En de meeste mensen volgde mijn omdat ik een familie account was en dat was ik dan niet meer.

Daarom was 2022 een heel leerzaam jaar. Want ook al klinkt mijn jaar misschien niet zo best ben ik heel tevreden over wat ik heb geleerd. En heb ik genoten van alle momentjes samen met alle mooie mensen om ons heen. Alle uitstapjes en dierbare momenten. En ook zijn mijn doelen voor volgend jaar weer wat duidelijker geworden.