Op de tweede hands markt

“Op nieuw op zoek. Op de tweede hands markt”

Zo noemde mijn Leidinggevende het. "De tweedehands markt"  Als je kinderen hebt en er na een scheiding weer alleen voor staat. Als weer op zoek wilt gaan naar een partner bén je een “tweedehandsje” blijkbaar. Je hebt een aardig rugzakje bij je. Kinderen waarover je gedeelde voogdij hebt en een ex waarmee je altijd verbonden zult zijn.

Een collega van mij zit momenteel in zo'n situatie. Na 10 jaar huwelijk is zijn huwelijk gestrand. Hij heeft 2 kinderen van 8 & 10. Ik praat veel met hem, deels omdat ik merk dat hij het prettig vindt om zijn hart te luchten en ook omdat ik de andere kant ken. Ik ben een kind van gescheiden ouders. Ik weet dat elke situatie en elk kind anders is, maar ik probeer hem wat mee te geven van hoe ik het toen ervaren heb als 8 jarig meisje. Baad het niet dan schaad het niet.

Uiteraard sta je er als kind van die leeftijd niet echt bij stil hoe het voor je ouders moet zijn. Hoe zij zich voelen. Wel hoopte ik dat mijn ouders weer bij elkaar zouden komen. Ik twijfelde ook veel  aan mezelf. Of het niet mijn schuld was. Gelukkig ontkrachten mijn ouders dit al vrij snel. Mijn zusje en ik hoopte de eerste jaren dat het weer goed zou komen tussen papa en mama. Nu ik zelf ouder ben, begrijp ik beter hoe het geweest moet zijn voor mijn ouders toen. Het lijkt me heel moeilijk om zo beslissing te nemen die alles verandert.

Mijn collega vindt het vooral erg moeilijk dat hij 2 levens lijkt te leiden. De ene helft van de week is hij alleen. De “vrijgezelle” man. Hij gaat en staat waar hij wilt. Na werk heeft hij alle tijd om boodschappen te doen of elders af te spreken en laat te gaan eten. De andere helft van de week wordt hij geleefd. De kinderen van en naar school brengen, naar Volleybal, Ballet en paardrijden. Hij kan daar niet aan wennen.

Nu heeft hij onlangs iemand leren kennen. Die hij eigenlijk al kende als kennis van zijn ex. ( Glad ijs I know...) Maar goed, het klikte. Zij heeft een zoon van dezelfde leeftijd als dat. Onlangs is zijn ex op de hoogte gebracht van het feit dat ze elkaar zien. Dat “zien” is ook nog een dingetje. Zij is alleenstaande ouder. Echt alleen. Haar ex mishandelde haar en keek niet om naar hun zoon. Zij heeft volledige voogdij en om haar heen nauwelijks een vangnet. Zij heeft dus áltijd haar zoon. Afspreken is lastig. Ze wil haar zoon nog niet op de hoogte brengen van de nieuwe man in haar leven. Dat is niet het enige puntje. Ze is al 6 jaar alleen. Echt alleen, met haar zoon en ze kan niet wennen aan iemand erbij. Ze wil het wel, maar weet niet hoe. Ook zij heeft moeite met 2 levens leiden.

Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken. Ik hoop dat mijn man en ik altijd bij elkaar blijven, maar mocht er onverhoopt toch iets gebeuren waardoor wij uit elkaar groeien, dan zou ik niet weten waar ik moet beginnen. Uiteraard wil je het beste voor je kinderen. Zijn staan op 1, altijd. Dus tref je een regeling samen die voor jullie beide werkt en het minst omslachtig voor de kinderen is.

Dan moet 1 van de 2, of allebei in het slechtste geval, op zoek naar een nieuw huis.

Dus huis te koop zetten, weer verhuizen. ( Ik heb een hekel aan verhuizen, ik ben al 6 keer verhuisd in mijn leven) Dan de financiële rompslomp. Trek je het op 1 salaris? Alimentatie strijd en de overige verdelingen van spullen en van feestdagen. En de Tweedehands markt hoe werkt dat?

Pff nee, scheiden lijkt me geen pretje. Na verloop van tijd zou je wellicht weer willen daten. Maar hoe begin je? Een dating site? Een kroeg? Waar ontmoet je iemand en mijn god, waar begin je? En vooral waar begin je aan. Weer iemand leren kennen van vooraf aan. Ik denk dat mocht het ooit gebeuren ik dan gewoon een kat neem, of 2.