Ook parttime werken moest ik 'leren'

Ik werkte 40 uur per week. Minimaal. Al ruim 10 jaar. En dat was prima. Aan de werkjes die ik echt leuk vond, besteedde ik in de avonduren graag nog wat extra tijd en bij alle werkgerelateerde borrels en feestjes was ik aanwezig.

Nu lijkt er al een tijdje een soort van trend gaande, waarbij steeds meer mensen van mijn leeftijd - of vaak ook een jaar of 10 jonger - besluiten om 4 dagen per week te gaan werken, of 4 om 5. Vrouwen zonder kinderen. Gewoon om meer tijd voor zichzelf te hebben. Om naast de sociale verplichtingen van het weekend ook tijd te hebben voor administratie, afspraken of om te winkelen zonder al teveel drukte.

Het was om die reden dat ikzelf ook wel eens overwoog om minder te gaan werken, omdat het kon. Anderzijs dacht ik ook "die fase komt vanzelf", vond ik het eigenlijk best zonde om er zoveel van m'n salaris voor in te moeten leveren en vond ik minder werken ook eigenlijk helemaal niet nodig op mijn leeftijd. Daarnaast was ik gewend om redelijk tot zeer flexibele werktijden te hebben, waardoor ik eigenlijk al voldoende vrijheid had om de dingen te doen op het moment dat het mij het beste uit kwam en m'n werkuren te verplaatsen naar de avonden of desnoods het weekend.

Toen werd ik zwanger.

Daarmee brak die beruchte fase aan, waarin ik er eigenlijk niet omheen kon om (voor goed?) een werkdag in te leveren. Natuurlijk kun je besluiten om 5 dagen te blijven werken als je kinderen hebt, niets mis mee, maar voor mijzelf ben ik toch van mening dat part-time werken erbij hoort als je moeder bent. Ik heb die kleine niet voor niets op de wereld gezet :)

En dus had ik vanaf nu die extra vrije dag.

Hoewel dit heerlijk klinkt, vond ik dat toch stiekem best een dingetje, die 4 dagen werken. Het voelde als soort van bevestiging dat ik ouder wordt, dat ik niet meer bij de jonkies hoor die net - of al een paar jaar - gestart zijn met hun carrière en nog alle tijd en ruimte hebben om fulltime te werken. Dat ik nu ook zo'n collega ben waar je rekening mee moet houden bij het plannen van werkafspraken, vanwege die part-time dag.

Nu vond ik die extra vrije tijd in de eerste weken na m'n verlof super fijn en werkte ik zelfs maar 3 dagen, om te wennen aan al het regelwerk dat erbij gekomen was, naast het op en neer rijden naar m'n werk: Jelle naar m'n schoonouders brengen en halen, Jelle naar de crèche brengen en op tijd weer halen, met Jelle naar het consultatiebureau, met Jelle naar de fysio, ga zo maar door.

Waar bleef dan toch die vrije tijd..?

Ik koos ervoor om de woensdag vrij te zijn, wat super fijn is. Je bent altijd maar twee dagen aaneengesloten aan het werk en het voelt alsof je bijna altijd bijna weekend hebt!

De eerste weken na je verlof denk je: "Ha, fijn! Een extra dag vrij!". Om de een of andere reden verlies je je nieuwe functie als moeder - zo snel als die er was - ook weer uit het oog en heb je de illusie alle tijd voor jezelf te hebben. Haha, grapje. Die baby is er! En als het geen baby meer is, dan is het een dreumes, een peuter, een kleuter, totdat hij of zij naar school gaat, maar dan is er vast alweer een nieuwe baby die je aandacht vraagt. Oh, en by the way, die fijne woensdag is dan nog altijd maar een halve dag school. Haha!

Al doende leert men.

Als snel kom je erachter dat die vrije dag dus niet alleen aan jou besteed is en zeker in het begin doodvermoeiend is. Dat je absoluut niet toe komt aan alles wat je gepland had voor die dag. Dat je bijvoorbeeld niet zomaar even het huis kunt verlaten om te gaan sporten en dat je - zeker de eerste maanden - de hele dag bezig bent met 'zijn schema': heeft hij genoeg gegeten, is het al tijd om te slapen en heeft hij al een schone luier? Ook hoop je dat die kleine zo lang mogelijk slaapt, om toch nog even je eigen ding te kunnen doen. Maar als die kleine dan in dromenland is, dan plof je liefst zelf ook op de bank om een oogje dicht te knijpen. Om vervolgens weer gewekt te worden door je eigen kind. Daar ging dat uurtje die je wél voor jezelf had kunnen hebben, dommie!

Dit klinkt allemaal best egoïstisch, al zeg ik het zelf. Ik koos er toch zelf voor? Maar het ís natuurlijk ook echt even wennen, als je na 35 jaar vrijheid, ineens een kind hebt om voor te zorgen. ALTIJD en OVERAL.

Toch beland je na verloop van tijd in een soort van 'zen-fase' en vind je rust in wat je wilt versus wat je kunt bereiken op zo'n dag. Hoewel ik 'm nog altijd graag nuttig wil besteden, ligt de lat in mijn geval inmiddels een stuk minder hoog en kan ik er nu eindelijk ook van genieten om samen met hem te spelen, te lunchen op een zonnig terras om de hoek, een halve dag te besteden aan wat boodschapjes op de markt, en een flinke wandeling met de wagen te maken als alternatief voor een rondje hardlopen.

Daarnaast is Jelle inmiddels wat ouder en wordt hij steeds zelfstandiger (haha, hoor mij.. hij is nog geen 10 maanden oud). Hij kan tegenwoordig zo een uurtje of meer rustig zitten spelen op het kleed met een bak speelgoed naast hem, terwijl ik aan tafel zit te werken, te studeren, een blog zit te schrijven of wat administratie zit te doen. Jelle geniet zichtbaar van zijn speelgoed en het ontdekken van de wereld (lees: woonkamer), ik geniet van het kijken naar hem en heb ondertussen ook een momentje voor mijzelf. Heerlijk.

"Het zijn dan toch de kleine dingen die het doen, die het doen..."

Nog meer vrije tijd?

Er was zelfs een periode waarin ik dacht, zou ik niet nóg een dagje minder willen werken? Ook in het kader van "ze zijn maar zo kort zo klein". Een vriendin van mij zei eens: "ik word er niet persé een beter mens van, denk ik". Ik kwam tot de conclusie dat ik het daar (voor nu) wel mee eens ben.

Hoewel ik m'n 'parttime-werk-modus' inmiddels aardig gevonden heb, maakt ook mijn werk mij voor een belangrijk deel tot wie ik ben. De (intellectuele) uitdaging, de sociale contacten, het plezier in resultaten bereiken, (samen) ergens naartoe kunnen werken en doen wat ík leuk vind.

Een dagje extra met die kleine is heerlijk, maar de energie die zo'n extra dag mij zou kosten, gebruik ik liever om fulltime een leuke mama te zijn. Ook in het weekend :)