Onze ervaring in het Ronald Mac Donald huis

Nadat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis en onze zoon op de NICU moest verblijven wilde ik niets liever dan zo dicht mogelijk bij hem zijn.

En zo vaak als maar mogelijk was.

Naar huis gaan zag ik niet als een optie.

Mijn vriend had destijds nog geen rijbewijs en ik mocht 6 weken niet autorijden vanwege de keizersnede.

Dat zou betekenen dat wij afhankelijk zouden zijn van andere voor wanneer wij onze zoon konden zien.

Maar daar was het Ronald Mac Donald huis.

Wat voor ons ideaal was!

Het was gevestigd aan de parkeerplaats van het ziekenhuis dichterbij kan niet zou je denken.

De 3 prachtige weken dat onze zoon heeft geleefd verbleven wij daar.

Omringd door andere ouders en families met kindjes in het ziekenhuis en de ohzo lieve meedenkende en meelevende vrijwilligers!

Tot de dag van vandaag zijn wij die nog steeds heel dankbaar!

We hadden een eigen kamer met badkamer en toilet en hadden alle gemakken voorzien.

Samen met andere families deelden we een woonkamer keuken en was ruimte.

Maar toch had je alle rust om je even terug te trekken.

Onze families en vrienden waren allemaal welkom en de vrijwilligers probeerde ons echt een gevoel van thuis te geven.

Na het overlijden van onze zoon mochten we er zelfs nog een paar dagen extra verblijven omdat onze zoon nog in het mortuarium van het ziekenhuis was en naar huis gaan voor ons nog een hele moeilijke stap was.

We werden enorm gesteund en er werd zo met ons meegeleefd, daar zijn we echt dankbaar voor.

Ondanks dat het een moeilijke periode was en dat we in een rollercoaster leefde hebben mijn vriend en ik het toch allebei als heel fijn ervaren!

Vaak denken wij nog terug aan de tijd en de lieve mensen van het Ronald Mac Donald huis.

En iedere keer weer zeggen we elkaar hoe dankbaar we zijn dat er iets bestaat zoals het Ronald Mac Donald huis.

Er is niets fijner voor ouders dan zou dicht mogelijk bij je kind kunnen zijn die verblijft in het ziekenhuis!