Onverwachts een jonge moeder

8 november 2020 we hadden ons voor genomen de hele dag in bed te blijven liggen want ik was al 6 dagen aan het rennen en vliegen. Omdat ik al 1,5 week overtijd was besloot ik om 9 uur sochtend een zwangerschapstest te doen. Dit omdat ik weet dat als ik de huisarts bel over menstruatie zij altijd als eerst vragen of je niet toevallig zwanger bent. Ik dacht slim te wezen en deze vraag al voor te zijn.

Ik zat op de wc en net zoals eerder testen die ik had gedaan verwachtte ik er niet veel van. Tot dat er 2 streepjes in beeld kwamen. Met tranen in min ogen riep ik mijn vriend hij zei `we zouden toch de hele dag in bed blijven liggen?” ik liet de test zien terwijl ik nog op de wc zat hij ging op zijn knieën naast mij zitten en zei; “ik zei het toch, ik wist het al hoor” met een glimlach van oor tot oor.

Er gingen zo veel dingen door mijn hoofd.. ik ben 21, ik volg een HBO opleiding, ik ben hier nog helemaal niet klaar voor. We gingen nog een test halen een die ook aangaf hoe lang ik zwanger was. En ja deze zei ook weer “zwanger” en nu? Wat nu? Dit was helemaal niet bedoeling. Na een gesprek met mijn schoonmoeder ben ik maar eindeloos rondjes gaan rijden met mijn beste vriendin. Van slag, blij, enthousiast en verdrietig kletste we over alles wat in ons op kwam. Ik had het mijn ouders nog niet verteld omdat ik het eerst zelf even moest verwerken. Dinsdag gingen we naar mijn ouders toen ik mijn moeder in de deuropening zag staan en vloog ik vol tranen in haar armen. Ze vroeg wat er allemaal aan de hand was ik vertelde dat ik zwanger was. Zij en mijn vader reageerde geschrokken van vreugde niet beseffend dat ik best wel veel onzekerheid en paniek ervaarde.

De vraag was niet of ik het weg wou laten halen want, dat ging geen seconde door mijn hoofd. Ik was gewoon bang dat ik het niet aan kon, ik wist niet wat er ging komen & ik wist niet wat ik allemaal moest regelen

9 maanden gingen voorbij, Jack werd geboren. Het moeder instinct ging meteen aan. Zoals je in mijn andere blogs hebt kunnen lezen was de bevalling niet zonder slag of stoot. Na dat ik stopte met borstvoeding werd Jack een huil baby iets wat ik fysiek niet aankon. Ik kon amper op mijn benen staan laat staan hem de hele dag wiegen. Als ik bij het consultatie bureau aangaf dat jack de hele dag huilde zeiden ze (in mijn ogen) domme dingen zoals; ja, een baby huilt nou eenmaal, koemelkallergie kan het niet zijn want jullie hebbend dat ook niet gehad, denk je dat Jack meer slaap nodig heeft? Jack was op dat moment 4 weken en sliep niet overdag. Wat denk je zelf? Tuurlijk heeft deze pasgeboren baby meer slaap nodig. Ik voelde me zo hulpeloos & wanhopig, zou het door mijn leeftijd komen dat ze er zo makkelijk mee omgaan? Stel ik me aan? Vinden ze mij te jong? Na contact te hebben gehad met de huisarts adviseerde hij toch hypoallergene voeding. Na dat 2 dagen te gebruiken hadden we een heel ander kind. Jack was blij, vrolijk en er was geen traan te bekennen. Zie je wel.. ik kan het wel! Ik wist het gewoon!

Omdat ik al niet zo lekker in mijn vel zat werd ik heel onzeker door al deze ervaringen. Ik ging twijfelen aan mezelf als moeder en me nog meer vergelijken met anderen. De leuke reacties die we kregen van mensen gaven daardoor een enorme boost. Hoe beter ik me lichamelijk ga voelen hoe zelfverzekerder ik wordt. Als ik nu terug kijk naar wat er allemaal is gebeurd ben ik stiekem wel trots op mezelf ik heb het gewoon allemaal even geflikt.

Als ik mezelf nu kon toespreken 4 maanden geleden had ik tegen mezelf gezegd dat het echt wel goed komt en dat ik nooit hoef te twijfelen aan mijn moeder gevoel. Dit wil ik ook tegen alle andere jonge moeders zeggen. YOU CAN DO IT! je bent geboren om moeder te worden ongeacht hoe oud!

Als je vragen hebt of advies wilt stuur me dan een berichtje via Instagram @Yasmilaleia