Ons borstvoedingsavontuur

Mijn borstvoedingsavontuur begon op 6 februari. Na maandenlang twijfelen of ik dit wel wou, kwam het antwoord heel erg snel. 

Tot op de laatste minuut twijfelde ik. Maar vanaf het moment dat mijn klein meid geboren was en de gynaecoloog vertelde dat ze toch even in de couveuse moest, hakte ik onbewust de knoop door. 

"Gaan we starten met borstvoeding of met kunstvoeding, meisje?" vroeg de lieve dame van de afdeling neonatologie. "Borstvoeding!" zei ik vol overtuiging. Ik moest en zou mijn kleine meid laten aansterken door mama's goud. 

Zo gezegd, zo gedaan! Maar mannekes, wat heb ik al gevloekt! 

Dag 1 ging perfect. Ze hapte aan als een natuurtalent (al zijn alles baby's dat wel op vlak van borstvoeding, de natuur heeft het uiteindelijk gecreëerd voor hun :-D). Desondanks ze zo mini was, kon ze precies wel flink drinken. 

Dag 2 werd een domper op de feestvreugde. Ze was te snel moe om goed te kunnen drinken, haar mondje leek te klein en mijn tepels deden verschrikkelijk veel pijn. Om nog maar te zwijgen van die vervelend, pijnlijke toeschietreflex. 

Op dag 3 was het zover, stuwing! Hiep hiep hoezee... Man, man, man ... zo'n pijn dat alles deed. En dat bovenop de pijn van mijn bevalling zelf die op deze dag nog 4x zo erg aanvoelde... Al huilend zei ik verschillende keren tegen de vroedvrouw dat ik dit niet ging aankunnen. Toch motiveerde ze me om door te zetten en werd het voorlopig fulltime afkolven en kreeg dochterlief het mamamelkje via een flesje van papa. 

De dagen in het ziekenhuis gingen voorbij en elke dag werd beter. Op dag 8 kon ik al meerdere voedingen rechtstreeks van de borst geven. Al bleef afkolven op sommige momenten nog echt wel nodig. 

Maar falen hierin, dat was absoluut uit den boze. 

Na drie weken kwam het eerste dipje. Plots ging aanhappen niet meer zo goed en kreeg ik opnieuw last van pijnlijke tepels. Maar ik moest en zou doorzetten. Vaak werd er gevoed met tranen in de ogen, toen plots het aanhappen weer lukte. De pijn ging weg en ik kon terug genieten. 

Na een 7 à 8 - tal weken kwam een volgende dip, deze keer leek het alsof ik terug continue stuwing had en mijn dochtertje dit niet weg gedronken kreeg. Mijn kolf bracht verlossing en ineens stroomde mijn diepvries over van de moedermelk. Weer een overwinning en ik kreeg een mooi voorraadje voor als er een flesje nodig zou zijn. 

De weken die volgde ging relatief vlot. Af en toe was er nog wel een struikelblokje, maar dat overwonnen we zonder al te veel problemen. 

Vandaag zijn we 15 weken en 2 dagen bezig met borstvoeding. En spijtig genoeg zitten we in een serieuze dip. Mijn productie lijkt af te nemen, ook al neem ik supplementjes bij. Mijn dochtertje lijkt nooit genoeg gedronken te hebben en vraagt voeding om het uur, waarbij beide kanten worden leeggedronken. Daar waar ze vroeger genoeg had aan 1 borst. Kolven levert bitterweinig voorraad op en doordat ik te weinig melk lijk te hebben, is mijn diepvriesvoorraad al flink geslonken... 

Dus sinds deze week geven we een flesje kunstvoeding bij. Tijdens die voeding kolf ik dan af. Deze afgekolfde melk kan ik mooi samenvoegen tot een volwaardige voeding. Dit betekend concreet: 2 dagen kolfmelk vormt 1 voeding. Achja, het zij zo. Ik geef nog steeds live borstvoeding en ga me er niet om schamen om te zeggen dat mijn kindje kunstvoeding als aanvulling krijgt. Ze heeft toch 3 maanden exclusief borstvoeding gehad. De manier waarop we het nu doen, gaan we nog proberen tot we de kaap van de 6 maanden bereikt hebben. 

Ik stel geen te hoge doelen. Na de 6 maanden, zal ik voor mezelf een kleine evaluatie doen om te kijken of mijn doel verlengd wordt. Hoe dan ook ben ik trots op wat we met ons 2 al bereikt hebben. 

Dankzij mijn mamamelkje zit dochterlief supergoed op de curve en kan ik met trots zeggen dat ze 3kg is bijgekomen. Met een geboortegewicht van 2,275 kg weegt ze vandaag de dag 5,200 kg. Trotse mama, hier achter haar scherm! 

Om af te sluiten, we hebben onze up's en down's gehad en die hebben we nog steeds. Maar God! Wat een zalige tijd heb ik al gehad! Ik had het niet anders gewild.