Online publiceren van je verhaal en de foto's van je kinderen
Starten met een blog, foto's delen op je Insta-account en "de wereld" laten meekijken. Hoe ver ga je? En belangrijker, waar trek je een grens? Toen ik meer dan een jaar geleden begon met mijn blog had ik al twijfels. En nu weet ik waarom...
Ik ben net zo als alle moeders, hartstikke trots op m'n 2 kleine mannen! Je kent het wel, de dingen die je meemaakt met je koters waar je zelf zo om kunt lachen. Deze momenten probeer je vast te leggen en wil je delen. Het liefst met de hele wereld! Door mijn twijfels vanaf het begin was ik al voorzichtig met dit 'delen'. Ik had al veel gelezen over het ongevraagd misbruik maken van jouw foto's door anderen. Daarom deel ik geen beelden waarop het gezicht vol in beeld is, ik maak geen namen bekend en ik denk 3x na voor ik wat online zet.
Toen ik 2 weken geleden een filmpje voorbij zag komen waarop blijkt dat 'jouw' foto's door iedereen kan worden bekeken schrok ik ervan. Iedere "gek" kan met je meekijken en 'genieten' van jouw kindjes. Natuurlijk weet ik dat als je in een speeltuin bent diezelfde "gek" op een bankje kan zitten gluren. Dat zou betekenen dat je 24/7 binnenshuis moet blijven, dat is geen doen natuurlijk. Maar ditzelfde filmpje heeft me wel aan het denken gezet.
Bloggen
Door de drukte ben ik al lang niet meer toegekomen aan het bloggen, ik besteed mijn tijd aan m'n gezin en aan m'n nieuwe job en dit vind ik prima voor nu. Daarom heb ik besloten om mijn eigen blog/site dicht te zetten en alleen nog via Mamaplaats te schrijven wanneer ik wil (of beter gezegd: eraan toe kom). Maar ook om gezeik te voorkomen. Het blijft natuurlijk een geschreven tekst en wanneer je me kent lees je hem ook zoals ik ben. Toch blijkt dat er mensen zijn die stukjes lezen en daar hun eigen draai aan geven. Nou geef ik er niets om, want ik weet zelf dat ik niet schrijf met negatieve bedoelingen. Maar wanneer je geen contact meer hebt met iemand, diegene je toch blijft volgen en daar een eigen verhaal op maakt, ja daar baal ik dan weer van. Dan voelt dat als een stukje privacy wat je zelf open zet naar 'iedereen'.
Mijn Instagram heb ik dichtgezet. Natuurlijk vind ik het gezellig om met andere "Insta-mama's" in contact te komen maar dan wel door een verzoekje zodat mijn foto's niet door "Jan en alleman" gezien worden. Een beetje de controle terugkrijgen over mijn/onze privacy en eerlijk gezegd lucht dat op. Ik vind het super leuk als ik een berichtje krijg van iemand die ik via Instagram ken en ik vind het leuk om mensen te volgen die me inspireren. Dus om daarmee te stoppen, neuh!
Door dit heb ik ook gezien hoe lastig het kan zijn als je foto's van internet wil verwijderen. Je moet hiervoor het e.e.a. in werking zetten en aanvragen en dit is tegenwoordig online zo geregeld. Maar zie andere mensen maar eens te overtuigen van dit gevaar, dat was in mijn geval wat lastiger. Het zijn mijn kinderen en ik wil niet dat ze openbaar op internet verschijnen. Tegenwoordig denk ik wel een paar keer na voor ik een fotootje rond stuur. Maar gelukkig zijn de mensen in onze omgeving op de hoogte van onze denkwijze en krijgen we de vraag als iemand het online wil zetten. Zelfs als dit niet "openbaar" is maar op een privé pagina van zijn/haar socialmedia. En zo hoort het, respect voor elkaar!
Heb jij er ook bewust voor gekozen om je blogberichten of foto's wel/niet online te zetten? Ben heel benieuwd wie hier ook tegenaan loopt/liep...