Ongeluk en angst ontwikkeld...

Toen Lola-lynn 2 jaar was waren we op een hete zomeravond op visite bij Tante Linda (nicht van max) ze bleef daar slapen aangezien we geen oppas hadden voor die dag! Het was uiteraard prachtig weer, peentjes zweten deden we natuurlijk met z’n allen want het was immers 30 graden. We besloten even voor de deur te spelen omdat het binnen niet te harden was (buiten ook niet hoor haha) ik liet Lola-Lynn los lopen ze liep al een tijdje maar wie kinderen heeft kent het gevaar, iets met sloffende voetjes en voeten niet optillen. 

Ik was vlakbij hoorde een harde klap en zag lola-lynn plat op de grond liggen eerst huilend en daarna stil! Ik stond werkelijk verstijft vast aan de grond net of ik vastgeplakt zat en geen kant op kon.. alles ging in een waas voorbij en hoorde in de verte (terwijl mn vriend Max dicht was) roepen NEEEE ZE IS GEVALLEN EN HARD OOK! Het leek wel een film, ik keek naar de grond en zag Lola-lynn nog steeds plat op de grond liggen inmiddels met een plas bloed! 

Dit was de eerste keer dat ik een ongeluk meemaakte bij mijn eigen kind, mijn vriend rende erop af want ja ik stond immers nog steeds aan de grond vastgeplakt! Hij nam haar mee naar binnen en ik keek nog even naar de grond waar ze net plat op terecht was gekomen.. een straattegel rood van kleur.

Uiteindelijk kon ik weer bewegen en met een vaart stond ik binnen naast mijn vriend en Lola-lynn.. helemaal trillend op mijn benen nog net niet gillend zag ik dat het witte poloshirt van mijn vriend zich had gekleurd met bloed.

Ik vroeg letterlijk in paniek aan mijn vriend of het goed ging met haar.. ze was stil en bleek tegelijk. Tante Linda had in de tussentijd al een washandje gepakt om al het bloed wat overal zat haalde mijn vriend weg.

Uiteindelijk kon mijn vriend zien waar al het bloed vandaan kwam en hoe ernstig de valpartij van Lola-lynn was.. haar voortand was afgebroken en ze had een kapotte knie.

Later zijn we met haar naar de tandarts gegaan om te kijken of hier iets gedaan kon worden aan haar kapotte tand, melktanden laten ze zo en kunnen pas duidelijkheid geven als kinderen gaan wisselen.. ze heeft nu inmiddels al meerdere tanden gewisseld en haar ene voortand waar ze op was gevallen ook! Deze is nog niet helenaal door en heeft een gele kleur in vergelijking met haar andere tanden. De tandarts zei vanwege haar harde val.. dit kunnen ze pas herstellen als de tand volledig door is.

Door dit ongeluk heb ik angst ontwikkelt als mijn kinderen weer eens vallen of als er andere ongelukjes gebeuren. Ik merk dat ik extra voorzichtig ben en let soms te goed op! Ik merk het voornamelijk nu bij de jongste veel haar hand beet houden want ja ze tilt haar voeten uiteraard ook niet op 😕 niet weer hetzelfde mee willen maken!

Maar ach het hoort bij kinderen, ze vallen om te havenklap of er gebeurt weer iets waardoor ze toch terecht komen op de HAP.. het gaat gelukkig steeds beter met de angst die ik erbij ervaar!

Ik vroeg me af of ik de enige bent die bang is voor ongelukjes/ongelukken bij je kind(eren)?