Olivia alweer 1 jaar.. en ik heb nog steeds pijn!

Mijn lieve Olivia, 11 oktober was mijn meisje alweer 1 jaar. En jeetje!! dit jaar is echt zó bizar snel gegaan. Wat begon met een hoop onzekerheid, want hallo ze lag wel aan de beademing en zonder papa of mama in de buurt 5 nachten lang. Ik was zo bang voor de gevolgen hiervan. Ze sliep elke dag en nacht bij mij en op mij en was zo heerlijk rustig en tevreden. sliep eigenlijk van voeding tot voeding en s'nachts ook. Ik had echt heel veel geluk hiermee, want haar zus had enorme krampjes en gilde letterlijk iedere dag alles bij elkaar. Tuurlijk huilde Olivia ook wel eens maar het was misschien 1 uur bij elkaar in 3 maanden tijd.. Natuurlijk had ik ook heel veel geluk hiermee, omdat ik nog moest herstellen van de keizersnede. Ik probeerde deze keer echt zo rustig mogelijk te doen om zo snel mogelijk weer beschikbaar te zijn voor iedereen maar vooral voor Xara. Ik had het zo gemist om met haar te spelen of eventjes naar de speeltuin te gaan. Gelukkig kon ik na 4 weken weer wat naar buiten met haar en hebben we de schade van de afgelopen maanden goed in gehaald!

Uiteraard weten we de lange termijn gevolgen niet, maar het lijkt ontzettend goed te gaan met Olivia. Ze ontwikkeld zich perfect op de lijn, ze zegt al heel veel woordjes en ze loopt!! onze kleine baby loopt! bij haar zus had ik zo het gevoel al een groot kind in huis te hebben, terwijl Olivia zo klein nog is in alles. 

Helaas gaat het met mij nog steeds niet goed. Ik heb de afgelopen maand EINDELIJK! weer onderzoeken bij de gynacoloog gehad. Ik heb in April aangegeven bij de huisarts dat ik nog steeds veel pijn heb en ik denk dat de endometriose weer terug is. De dokter gaf aan dat ik dan maar aan de pil moest (DAMN! nog steeds doen ze dit he) En ja ik ging dus even 1 maand aan de pil en stopte ook net zo hard weer. Want ik ga niet goed op de pil, ik kreeg hoofdpijn was niet te genieten en het voelde echt alsof ik ging ontploffen toen ik de strip 10 dagen doorslikte. * bij endometriose is het advies om de pil door te slikken

In April was ik dus bij de huisarts en die verwees me door voor een echo bij een kliniek in de buurt. Deze kliniek zag weer weefsel, maar ook een gat in mijn buikvlies en nog hechtingen in het keizersnede litteken. In April kreeg ik dus geen verwijzing voor de GYN, omdat het daar te druk was? Ja HALLO!? ik heb toch gewoon pijn? Ik heb toen een andere huisarts genomen, mijn verhaal uitgelegd en gelukkig kreeg ik toen direct een verwijzing naar de GYN, waar JAWEL... in OKTOBER! eindelijk een plekje was. Ondertussen had ik contact opgenomen bij de endometriose in balans poli en hier kon ik terecht voor een uitgebreide echo, waar helaas op te zien was dat het weer helemaal mis is. Endometriose zit helaas op mijn darm, dat wist ik al want ik heb een paar keer per maand een aanval, wat zo ontzettend pijnlijk is dat ik de ambulance wil bellen en alle pijnstillers in wil nemen die ik maar mag innemen. (en dan helpt het alsnog niet) naast de endometriose heb ik ook nog een Niche in mijn baarmoeder, cadeautje van de keizersnede en vocht in mn eileiders. Deze arts verkondigde dat ik geen kinderen meer kon krijgen en ergens zat me deze opmerking een aantal maanden dwars. De kans is echt 1% dat wij nog een 3e kindje ooit willen, want 2 gezonde kindjes is een grote blessing, maar toch, mijn lichaam besluit dat het genoeg is was even een verwerking. (uiteindelijk bleek het niet waar te zijn en kan ik nog wel kinderen krijgen na een operatie) 

Er is dus zoveel mis in mijn buik, maar het grote verband tussen alles is volgens de "gewone" gyn toch endometriose. Dus ik word weer van het kastje naar de muur gestuurd en weer terug.. Bureaucratische als we hier leven, moet ik nu wachten tot de endo arst toestemming geeft voor een MRI, wat ik sowieso krijg want dit stond al in aanvraag in mijn dossier. Hierna maar eens met alle artsen gaan kijken hoe of wat en of een operatie zin heeft of nog meer pijn op gaat leveren. 

Wat veel waarschijnlijk niet weten is dat ik in constante pijn zit.(ik wil er ook niet steeds over klagen) Krampen, steken, aanvallen.. Het beperkt me ontzettend in wie ik wil en kan zijn. Ik word er geen leuker persoon van en ik kan veel dingen niet die ik zou willen. Zo durf ik niet echt van huis als ik niet goed weet waar een wc is, zo ga ik liever niet alleen ver van huis met de kindjes, want wat als ik een aanval buitenshuis krijg? Laatst gingen we naar het bos met het gezin en raakte ik in paniek, want daar was geen WC en ook niets in de buurt. Ontzettend vervelende gedachte die me meer bezig houdt dan ik zou willen. Naast de endometriose pijn ben ik ook moe, logisch moe van 2 kleine kindjes want die vragen veel aandacht, maar ook MOE als in kapot op en iedere dag om 19u in bed.. Ik zou zo graag weer wat kleding willen naaien of iets met mijn handen willen doen, maar het lukt gewoon niet. Mijn lijf is op na 19u of eigenlijk al veel eerder op de dag, maar na 19u als de kindjes slapen kan ik er aan toegeven. Ik weet niet wat er na de MRI beslist gaat worden, of ik hier zelf een keuze in heb of dat het voor mij bepaald zou worden? Endometriose kan verwijder worden met een operatie, maar ook weer net zo hard terug groeien.. Maar een navelbreuk, niche en de darm zouden wel hersteld kunnen worden, met de nodige risico's. 

we wachten maar weer af.. 

Kun je ook lezen: Ik had buikpijn van de stilte..