Oh Boy its a Boy

Al een tijdje weten we dat we een jongetje krijgen.. zo gek! nog steeds moet ik heel erg wennen ook toen de vrouw die de echo deed, ons vertelde dat we een jongen kregen zei ik huh een jongen weet je het zeker?! ik was er bijna heilig van overtuigd dat we weer een meisje zouden krijgen, Nahja krijgen... We hebben er voor dor diepe dalen gemoeten, het was zwaar, niet leuk, pijnlijk en emotioneel! Maar hoe mooi, dierbaar en speciaal is het om van bijna onvruchtbaar naar twee gezonde kindjes te gaan, en nog wel van elk wat! Dan besef je je weer hoe mooi het ook kan zijn! 

Alleen wil mijn lichaam daar niet in mee gaan.. die houd er soms gewoon mee op! doet het dan niet meer! Als ik dan denk oja nu zou ik eigenlijk moeten stofzuigen of de wasmanden leegmaken, denkt mijn lichaam ha ha dikke doei, doen we lekker niet! en dus komt er gewoon niks uit.. en met een kleuter die ook lekker dwars is, en van heel lief spelen, naar heel boos kan gaan, omdat ze een poppetje niet uit een auto krijgt, of de mama niet op de trein wil blijven zitten ( ook echt zo stom van die mama ) en dan met Alles gaat gooien, we hebben met haar inmiddels alles geprobeerd, en nu werkt alleen nog 5 minuten op de trap1 voor zo lang het duurd.. 

Zo gek dat ik ( mede door mijn reuma, en ME) de ene dag echt de hele wereld aan kan, en het andere moment niks kan hebben, de muziek me te veel is, aankleden niet lukt, en er gewoon niks uit me komt ! Gelukkig zijn deze dagen er niet veel! 

Dankbaar is inmiddels mijn toverwoord geworden!