O nee, ze moeten weer naar school!!

Het is bijna weer zover de kinderen MOETEN weer naar school, in sommige delen van het land gaan ze al.

Overal hoor en lees ik dat ouders blij zijn (juichen) omdat hun kinderen weer naar school MOGEN, 6weken duurt veel te lang.

Tuurlijk heb je bepaalde personen gemist, maar dat ik nu sta te juichen omdat mijn kinderen weer naar school MOGEN? Nee absoluut niet!! Ik begrijp wel dat ik het niet te letterlijk moet nemen, maar toch.

Eerlijk gezegd ik kan wel janken, het stemt me verdrietig.

Help!! Mijn kinderen MOETEN weer naar school!! Wat zal ik ze weer missen.

Mensen om me heen zeiden dat het wel zou wennen.

Mijn oudste is 10 jaar!! wanneer komt dat wennen dan ?? Ik loop hier al vanaf het begin tegenaan de oudste MOET naar school haar broertje is nog bij mij. Ik mis haar zo erg dat ik liever niet thuis ben. Wanneer ook mijn zoon naar de basisschool MOET is zijn zusje er al en 1jaar erna nog een zusje. Maar het gemis blijft en ik vind het dan ook verschrikkelijk om thuis te moeten zijn waar alles me aan hun herinnerd.

Ga werken of  kies een hobby (je hebt er genoeg) voor in de tijd dat de kinderen op school zijn.

Hmm, ja dat gaan we eens proberen. Zo werd ik dus even postbezorger, makkelijk vanwege de tijden de kinderen zouden er niks van meekrijgen als ze op school waren, alleen in de vakantie zouden ze me dan 4 uurtjes hooguit moeten missen.

Helaas dit ging niet, kinderen werden ziek waarvan 1 een paar maanden, dus geen verlenging.

Dan maar over op die hobby's , ik ben aardig creatief en leer mezelf graag iets nieuws aan dus moeilijk kan het niet zijn .. toch???

Blijkbaar dus wel!!! Ik heb dus alleen inspiratie als ik mijn kinderen om me heen heb.

Toen werd er op school gevraagd of ik (oproep)overblijfouder wilde zijn, vanwege niemand achter de hand te hebben wanneer er iemand ziek zou zijn. Dat is prima!

Na 1 week als inval te hebben gestaan werd ik een vaste kracht en kreeg mijn eigen klasje waarin ook 1 van mijn kinderen zit en haar zusje nam ik mee (hoefde toen nog niet naar school). Helemaal top en vond het hartstikke leuk om te doen .. maar het nam mijn gevoel niet weg, ik miste nog steeds mijn kinderen.

Toen mijn 4de schat 4 jaar werd moest ook zij naar school , ik was toen zwanger van ons 5de wonder. Het idee dat ik alleen thuis zou zijn kon ik echt niet aan, dus bracht ik de kinderen naar school en ging ronddolen door het winkelcentrum of deed extra klusjes op of voor school, alles was prima behalve naar huis ..ik kon niet naar huis het was daar leeg. Vanwege de zwangerschap moest ik stoppen met de overblijf en de klusjes voor de school.  Mensen zeiden dan ga je wat doen in huis (haha ja alsof ik daar zelf niet aan had gedacht) ik bedoel met toen 4 en inmiddels 5 kinderen is het hier natuurlijk niet spik en span en altijd wel wat te doen, ook ben ik niet in de wieg gelegd voor het huishoudelijke gedeelte , maar ik doe mijn best. Ik heb ook echt wel thuis gezeten alleen krijg ik dus helemaal werkelijk helemaal niks gedaan zonder mijn kinderen. Hoe erg is dat!!

Mijn partner helpt me te ondersteunen om wel thuis te kunnen zijn en wat gedaan te krijgen, het gaat met kleine stappen en soms terugvalletjes, ik mis ze maar het hoort erbij , de kinderen hebben zin in school, het nieuwe avontuur zo is het leven.

Maar makkelijk is het niet!!