Normen en waarden in het nu

Eigenlijk kan ik niet anders dan er toch iets over te schrijven.

Ik probeer mij al heel lang stil te houden. Ik wil me vooral niet bemoeien en de honderdste mening zijn of het beter weten. In alles omtrent Corona beslissingen en politiek heb ik mijn mond gehouden. Maar dit kan ik niet voorbij laten gaan.

Eigenlijk is de grootste reden dat ik me niet meer stil kan houden, angst. Van de beelden van de rellen  op tv ben ik op zoveel verschillende manieren geschrokken.

Is dit onze wereld? Zijn deze jonge mensen onze toekomst ? Is dit de mensheid waartussen mijn kinderen groot zullen worden? Zijn normen en waarden veranderd in onbegrensde vrijheid van meningsuiting?

De eerste avond dat ik de beelden zag zat ik met mijn zoontje van bijna 6 maanden op schoot. Hij voelde aan dat het mij raakte en gaf me de grootste glimlach. Hij is nog zo onschuldig en zich nergens van bewust. Eigenlijk nog geen deel van deze wereld, maar ik zal hem niet voor eeuwig kunnen beschermen.

Al deze mensen op televisie hebben ouders die naar hun beste kunnen normen en waarden mee hebben gegeven. Sommige ervan zijn zelfs zelf ouders.

Het enige waar ik kracht uit haal gaat vanaf nu alleen nog maar rond in mijn hoofd: ik ga mijn uiterste best doen om mijn kinderen het leven te leren. Alle mooie, fijne, verdrietige, boze en angstige momenten. En ik ga mijn best doen ze te begeleiden in het worden van de beste versie van zichzelf, in de beste versie van de wereld.