Nooit geen tweede kindje

Straks om 19.50, op 4 mei...een tijd die ik nooit meer zal vergeten. 7 Jaar geleden zat ze nog heerlijk warm in mijn buik en ook op dat tijdstip gaf ze haar eerste schopjes, lieve Jolie. Die schopjes duurde ook echt tot 20.10 na dodenherdenking. Vanaf dat moment voelde ik haar dagelijks. Inmiddels word je alweer 7 dit jaar, wat is de tijd voorbij gevlogen. Altijd was ze al een ondernemend kind vanaf het moment dat ze liep en nu met 7 jaar laat ze nog steeds het kaas niet van haar brood eten. Ik mis mijn kleine meisje, eigenlijk mis ik een tweede kindje. Mama, mag ik alsjeblieft een broertje of zusje.....als ik haar dan vertel dat dit niet gaat, dan vloeien de tranen! Ze speelt met haar poppen weer veel en haar poppenwagen, verzorgt ze als een echt moedertje en praat over broertjes en zusjes. Lief meisje, wat zou ik je graag een broertje of zusje willen geven. Ik wil niet weer een kindje met lyme en mijn lichaam is te zwak, maar wat snakt deze moeder steeds meer naar een tweede. Als dan weer 4 mei nadert, en ik herinnert wordt aan die eerste schopjes......verlang ik terug naar zo'n moment <3 er komt geen broertje of zusje :-(