Nog meer zeuren over zogenaamde vrienden (deel 2)

Ik ga ze niet allemaal delen. Dat duurt te lang en wordt saai, maar deze vind ik toch wel alles slaan.

Sinds mijn dertiende, nu al zo'n 20! jaar dus,ben ik bevriend met een dame die nu in Utrecht woont. De laatste keer dat ik haar zag bleef ze een week gratis bij mij logeren in Lissabon. Ondanks vreselijke rugpijn heb ik haar iedere dag mee door de stad genomen. Blijkbaar vond zij dat echter niet leuk. 

Ik moest mijn appartement in Nederland nog ontruimen en zij zou me hier bij komen helpen. Op de dag zelf stuurt ze doodleuk een sms dat ze niet komt. Ze geeft niet eens een reden. Daar heb ik dus nachtwerk aan gehad, want op zo´n korte termijn had niemand tijd rond kerst. Heel erg bedankt. Ik heb nog haar flat in Utrecht staan verven en laminaat gelegd zonder verwarming met de tuindeur open toen het vroor. Maar oké, dat is niet belangrijk. Misschien niet zo vreemd dat ik haar daarna niet veel meer gezegd heb.

Toen ik liet weten dat ik zwanger was, was haar reactie: Ik kan mij jou niet zwanger voorstellen. Dat was het. Verder niks. Ze heeft nooit gevraagd of ik bevallen was, of het goed met me ging, helemaal niks. Toen de baby zes maanden oud was en ik bij mijn ouders op bezoek zou gaan, heb ik een bericht gestuurd met de vraag of ze hem misschien wilde zien. Haar antwoord: Nee, daar had ze geen interesse in en in onze vriendschap ook niet meer. Prima. Ik ben er ook wel klaar mee.

Dit is echt super triest. Ik kijk al twintig jaar over haar snobbistische en jaloerse gedrag heen, maar dit vind ik echt heel laag. Het zal best moeilijk zijn dat zij al jaren geen vriend meer heeft gehad en haar biologische klok heel hard tikt, maar om daarom zo te doen vind ik echt idioot. Van mij zal ze dan ook nooit meer iets horen.