No Spang

‘Jullie hebben de klok, wij hebben de tijd.’ Een gezegde wat me al meerdere malen ter oren is gekomen. Het raakt me. Want het is waar. Afspraken maken kunnen we in Nederland als de beste. Ieder ongevuld gat in de agenda wordt snel opgevuld. Het liefst met dingen waarmee we ons nuttig voelen. Vaak werk, of klusjes. En ik ga er in mee. We gaan er allemaal in mee. Fijn, want het voelt alsof je dag zin heeft gehad. Maar het geeft me ook druk. Een druk die ik steeds vaker niet meer wil voelen. Ik vergeet om me heen te kijken en te genieten van de kleine dingen.

Nu ik moeder ben probeer ik het steeds vaker los te laten. Go with the flow is mijn motto op mijn vrije vrijdag samen met Lucca. We zien wel wat we doen vandaag. En als dat de hele dag in onze pyjama spelen op de grond is? Prima! Terwijl ik dit type denk ik, mmm prima? Ja, ik zou willen dat het zo zou voelen. Ik dwing mezelf het te doen. Maar het gevoel dat het allemaal oké is, dat moet nog groeien.

Nog té vaak klap ik toch mijn laptop open. Terwijl Lucca slaapt ga ik de mailtjes af waarvan ik het gevoel heb diezelfde dag nog iets te moeten. Ook al weet iedereen dat het mijn vrije dag is. Ik houd het natuurlijk op deze manier zelf in stand. Maar ook als Lucca wakker is, toch nog proberen het een en ander te regelen. Frustratie als hij op dat moment gewoon geen zin heeft om alleen te spelen.

Ik wil alles tegelijk. En waarom? Is het bewijsdrang naar mensen om me heen? Gaat het me gelukkiger maken? Grote stappen maken op mijn werk, ons huis volledig verbouwd, een eigen bedrijf opzetten, een studie volgen, het liefst een paar keer per week sporten, gezond eten, aandacht aan al onze vrienden geven en bovenal de allerbeste moeder voor Lucca zijn. Die tijd maakt, de gezondste maaltijden voorschotelt en hem stimuleert in zijn ontwikkeling.

Genieten van mijn kleine jongen. Dat is wat ik voorrang ga geven het komende jaar. En de rest? Ik voel die enorme druk. Maar ga mezelf de ruimte geven om het wat meer los te laten. Accepteren, loslaten en doorgaan. No spang zoals ze in Suriname ook wel zeggen. Want, en hier komt ie, ik ben veel gelukkiger als ik er allemaal niet mee bezig ben, en gewoon geniet van het hier en nu. Van mijn gezin, mijn familie en mijn vrienden. Die er ook nog zijn als ik een dagje niets van me laat horen. En net zoveel van me houden. En ik van hen.