New year, new me of toch nie(t)

Eind 2015 ging ik 2016 vol goede moed tegemoet. Mijn klachten waren op een dergelijk niveau dat ik er van uit ging dat ze snel verder zouden verbeteren en over zouden gaan. Niks was minder in 2016. Wat zal 2017 me brengen?

In december en begin januari ben ik nog eens terug geweest bij de gespecialiseerde kliniek. Gaan we de goede kant uit, wordt het behandelplan gevolgd en waar zouden nog snelle slagen gemaakt kunnen worden? De stabilisatie oefeningen die ik mee had gekregen gingen prima zo wees de echo apparatuur uit. Het ontspannen van de spieren daar lag het probleem. Ga maar mediteren.... En alle weefsels en spieren staan op vlucht gedrag, volledig aangespannen. Tja, vluchten, dat zou ik ook wel willen. Onderduiken, een winterslaap houden tot alles beter is....

Ik moet zelf aardig aan de bak met mediteren en "cuppen". Met een speciaal plastic voorwerp de huid vaccuum trekken en zo los masseren van de onderliggende weefsels.
Terug bij mijn lokale fysio moest hij zelf echt aan de bak. Losmaken van de laagste ruggenwervels, masseren van de weefsels. Ik ben normaal dol op massages, maar deze.... ik zou er bij een spa geen euro voor betalen!

Deze behandelingen nu twee keer gehad en waar je hoopt verbetering te merken of stappen te maken naar verbetering is het de afgelopen dagen DRAMA! Met hoofdletters ja. Ik heb het gevoel verder van huis te zijn dan ooit. Wat een heerlijk begin van het nieuwe jaar -NOT-. Tel daarbij op dat we een nieuwe weegschaal hebben aangeschaft die me even met beide voeten op de grond heeft gezet en je kan je voorstellen dat een psycholoog aardig wat werk aan me heeft :-(

Daarbij voel ik me alleen. Ik ben niet alleen, vriendlief doet alles voor me. Zonder hem zou ik niet weten hoe ik het zou redden. Maar er is niemand dicht bij me die begrijpt wat ik voel, de strijd die ik voer, tegen de klachten en tegen het accepteren/aanvaarden. En tegen de onzekerheid voor de toekomst. Uitleggen is ook bijna niet te doen. Mensen zeggen al snel, "ga maar even rustig zitten", maar dat is het nu net -ik zit niet lekker!-. 

Ik ben nog niet klaar met strijden, zeker niet. Ik geef niet op en ga er nog steeds van uit dat het ooit over gaat. Maar deze dagen hakken er in.