New mommy and Step mom.. I rock them both

Zo'n 4 jaar geleden leerde ik mijn huidige partner kennen. Ik was mij ervan bewust dat hij 2 kindjes had. En als ik deze relatie aan zou gaan ik dit heel bewust zou doen. Ik zelf nog groen als gras als het over kindjes gaat. (toen nog 27 jaar jong) Nooit verwacht dat ik de titel als stepmoeder zou "rocken". De kinderen wonen 50/50 bij mama en papa.

 De band met moeder is bijzonder te noemen. Want zoals vele gescheiden ouders zou je zeggen. Wij gooien met bagger en doen wij aan dwars liggen en elkaar het leven zuur maken. Gelukkig, ik als professional en ervaringsdeskundige (leer voor maatschappelijk medewerker en ben een dochter van gescheiden ouders) denk daar heel anders over. Alles in het belang van die kleine lieve mannetjes. Met ieder een uniek karakter.

De oudste, hij was net 6 toen ik hem leerde kennen. Kleine blonde krullenbol met een hele levendige fantasie. In het begin verlegen. Maar als hij los kwam, was meteen het hek van de dam. Met hem was de relatie in het begin moeizaam. Nu 4 jaar later is het echt mijn maatje geworden. Hij is slim.. Snel afgeleid maar als het hem interesseer kan hij honderd uit vertellen. Hij is ontzettend creatief en ik laat me daar graag in mee gaan.

De jongste, hij was 4 toen ik kennis met hem maakte. Klein ventje die nog niet goed kon praten. Enorme grote blauwe kijkers, wit stijl haar. Een echte charmeur. Leuk gevoel voor onschuldige humor. Een eigenzinnig mannetje. Wat later ook duidelijk werd waarom. Hij heeft een vorm van autisme. Naarmate hij ouder werd zagen we hem in de negatieve zin van het woord veranderen. Hij kan moeizaam alleen spelen. Is altijd afhankelijk en tot op de dag van vandaag heeft hij driftbuien. Hij heeft een achterstand, zit op een speciale school. Maar toch ook heeft hij mijn hartje gestolen. Ik praat graag over dingen die hem interesseren ook al zijn het de meest moeilijke vragen. Zijn missie lijkt soms wel. Het leven van zijn eigen moeder zuur maken. En het bij papa en stepmoeder het ook proberen. Toch is hij evengoed mijn maatje.

Hun lieve kleine zusje van een paar maanden oud. Mijn engeltje en het meisje wat ons allemaal bind. Ze is fantastisch en vrolijk. Nooit verwacht nog mama te worden. Maar ze kwam onverwacht bleef en overwon alles.

Soms voel ik mezelf tussen alle chaos en ellende een manager van alles. Maar ik weet alles zo te plannen en voor elkaar te krijgen. Dat ik zelf niet snap waar ik de kracht soms vandaan haal.

Het jongste mannetje brengt zoveel problemen met zich mee. Zowel tijdens als na mijn zwangerschap. Maar toch blijf ik voor hem strijden samen met zijn moeder. We blijven een band houden waarin ik soms op de koffie ga. Onze frustraties botvieren d.m.v. Lachen en uitbeeldingen.

Zonder deze mama was ik zelf geen stepmama. En had ik nooit deze ongelofelijke wezentjes leren kennen. Ook al gaat het nu niet zo goed. Zij is net uit elkaar en de jongste voelt haar feilloos aan, waar hij misbruik van maakt. Hij weet mama zo te triggeren dat ze het einde zoek is.

Toch wil ik haar bedanken voor alle steun. Ik zal haar in deze tijd van chaos en ellende altijd steunen, achter haar blijven staan en proberen te kijken naar oplossingen.