Negatief omzetten naar positief

Van iets negatiefs iets positiefs maken.

Met deze woorden ben ik mijn zwangerschap begonnen en eigenlijk ook geëindigd. Niet altijd makkelijk, maar we gaan ervoor.

Op de dag dat mijn menstruatie uitbleef kreeg ik een auto-ongeluk. Een behoorlijk zwaar ongeluk, waar ik gelukkig niets aan over heb gehouden. De schrik zat er goed in dat wel. Toen ik een positieve zwangerschapstest in handen had zei ik meteen we maken van een negatieve zwarte dag een vrolijke positieve dag. Er komt een kindje, mooier kon niet.

Hoe mijn zwangerschap en bevalling zijn verlopen heb ik eerder al geschreven, daarvoor verwijs ik je graag naar mijn andere blogs.

Wat later in mijn zwangerschap kreeg ik wat meer pijntjes met zitten en lopen. De welbekende bekkenklachten. Aan het einde is het logisch dat het allemaal zwaarder wordt. 20 kilo extra mee slepen is niet niks. Maar het was allemaal nog op te vangen met iets meer rust pakken. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn. Die kleine man voelen bewegen in mijn buik, zo bijzonder.

Na mijn bevalling ging het een paar weken best redelijk. De pijn werd minder en ik probeerde steeds meer te ondernemen.

Helaas was dat van korte duur. Van het ene op het andere moment kon ik niet meer lang lopen zonder dat ik daarna bijna out ging van de pijn. Zitten, staan alles werd een groter probleem.

Ik ben in de ziektewet terecht gekomen en tot op heden er nog niet uitgekomen. Zo niks voor mij, maar dit keer moet ik echt naar mijn lichaam luisteren.

De pijn bleef en ben doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar waar ik dacht een standaard controle foto te laten maken, werd een vervolgafspraak bij de orthopeed. Dat viel even tegen, want ik kreeg te horen dat ik artrose in mijn heup heb. Hoe is dit mogelijk? Ik was voor mijn zwangerschap zeer sportief, liep halve marathons en tijdens de zwangerschap veel aan het wandelen en nu dit? BAM die kwam binnen! Het heeft er al die tijd al gezeten maar door de extra zwangerschapskilo’s en de pittige bevalling is het een trigger geweest die de pijn veroorzaakt. Ook hormonen kunnen hierbij een rol hebben gespeeld. Er zijn 4 gradaties en ik heb gradatie 3 bereikt. We gaan er alles aan doen om zoveel mogelijk mobiel te blijven. Fysiotherapie, spieren sterk maken en gebruik maken van een kruk of andere hulpmiddelen. Het allerlaatste redmiddel is een nieuwe heup. Daar zit je met net een kleine man in je leven natuurlijk niet op te wachten. Ik wil van hem genieten, de mama zijn die leuke dingen met hem doet. Met hem rennen, stoeien en gek doen. Ik merk nu al dat het zwaar is, zeker als de pijn extra opspeelt. Elke dag is de pijn aanwezig, de ene dag erger dan de andere, maar we gaan ervoor. Voor hem bijt ik door de pijn heen. Inmiddels is mijn kleine man alweer 8 maanden en geniet ik met volle teugen, maar het is niet altijd even makkelijk. Maar die glimlach die ik nu dagelijks krijg maakt mij intens gelukkig.

Ik ga een re-integratie traject in dus spannend al die veranderen. Mijn eigen werk zal ik niet meer uit kunnen voeren. Er zal dus veel gaan veranderen in mijn leven. Mentaal is het best moeilijk om een plekje te geven. Daar heb ik hulp bij gezocht. Geen moment heb ik daar over getwijfeld, alleen kreeg ik het niet op een rijtje. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die mij onvoorwaardelijk steunt. Ben hem dankbaar voor alles wat hij mij elke dag geeft! Ook dat maakt mij sterk en geeft extra wilskracht.

Ik ben er nog lang niet en weet zeker dat er nog lastige momenten zullen komen maar zoals ik in het begin al zei sluit ik ook hier af met de woorden van iets negatiefs maak ik iets positiefs!

In deze zin is dat voor mij dat ik nu alle tijd en aandacht heb voor mijn lief klein mannetje! De tijd gaat toch al zo snel, hoe cliché dat ook klinkt. We moeten het samen doen en er samen wat van maken.