9 jaar geleden
Nee, mijn moeder is geen oma...
Mijn moeder vind zichzelf zielig. Ze zal haar kleinkind nooit leren kennen.
Hallo allemaal.
Ik ben Jennifer en 29 jaar.
Sinds 9 juni ben ik trotse mama van een zoontje.
Op mijn 17e ben ik weggelopen van huis .
Ik kon de hele situatie niet meer aan en was het helemaal zat.
Mijn vader is overleden toen ik 5 was en vlak daarna kwam mijn moeder haar vriend bij ons wonen. De 1e paar jaar ging het nog wel totdat mijn zusje geboren werd. De spanning in huis was heel hoog . Ruzies en handgemeen kwam steeds vaker voor.
Drugs en geldproblemen waren regelmatig de aanleiding. Buiten dat werkte ze beide niet en zaten dus de hele dag op elkaars lip.
Het laatste jaar dat ik in huis woonde was de hele situatie zodanig geëscaleerd dat ik voor straf eenzaam op mijn kamer zat "opgesloten".
Welliswaar zat er geen slot op mijn deur , maar bang voor represailles was ik zeker.
Het was normaal om aan je haar de trap op/af gesleurd te worden en onder een ijskoude douche "verzopen" te worden. Of met een broekriem om je nek vast gebonden te worden aan een stoel. Er is heel veel gebeurd ,maar dat ga ik niet allemaal beschrijven.
Nu na ruim 12 jaar heb ik bewust besloten om mijn zwangerschap niet te delen met mijn "moeder" .
Ook de geboorte heb ik stil gehouden. De gehele familie heeft problemen met elkaar en daar heb ik dus geen contact mee.
De 1e 4 maanden is mijn mamaschap ook heerlijk rustig verlopen.
Totdat ik een berichtje van mijn zusje kreeg. Ik vertrouwde het niet helemaal , maar heb haar netjes te woord gestaan.
Ze wou graag contact ... prima meid , geen probleem! En vervolgens of ik contact wou met mijn moeder. Waarop ik vriendelijk heb bedankt. Vervolgens feliciteert ze mij met de geboorte van mijn zoon. Slik.... hoe weet jij dat?
Blijkt dat het openbaar op Facebook heeft gestaan...
Maar nu mijn eikelpunt... Mijn moeder heeft dus een foto van mijn zoontje openbaar op Facebook gezet met een heel zielig verhaal eronder. Ik heb haar verzocht om deze foto te verwijderen. Ik probeer Liam zoveel mogelijk van social media af te houden , maar dat word dus niet begrepen.
Ze gebruikt mijn bericht nu om nog zieliger over te komen. Moet ze natuurlijk zelf weten , maar waarom over de rug van mijn zoon?
Voor mij is de kous af. De deur was al dicht , maar nu zit hij echt op slot en heb ik zojuist de sleutel weggegooid.
Anoniem
wat een verhaal ik kan er niet zo over mee praten want ik heb met mijn moeder een heel goede band en ze is een super oma voor mijn 3 zoons ik heb geen contact met mijn vader die ken ik niet eens (ja van foto's) mijn stiefvader is hun opa en een hele lieve hij is ook mijn vader mijn vader heb ik in al die jaren 1 x gebeld omdat zijn moeder gestorven was(dat hoorde ik via mijn tante zijn zus) ja een heel ingewikkeld verhaal mijn nicht is ons komen zoeken na jaren en ben er heel blij mee we hebben veel contact gelukkig zoekt mijn vader geen contact met me ik hoef hem ook niet in mijn leven en die van mijn 3 zoons hij weet alleen dat ik maar 1 zoon heb en de andere 2 weet hij niet (denk ik) sterkte met de situatie en geniet van je fam nu dat is belangrijkst
Anoniem
Vervelende situatie. Even contact opnemen met Facebook, die kunnen de foto van je kindje eraf halen als je dat vraagt, heb ik een keer gehoord. Verder doen waar je je zelf t fijnste bij voelt en zorgen dat jij gelukkig bent. Ook t beste voor je zoontje als het goed gaat met jou.
Anoniem
Helaas hier ook een rot situatie en vanaf mijn 19de contact verbroken met ouders en 3 broers. Ik ben moeder van 2 jongens en ze zullen nooit weten wat ze echt missen Enige wat effect heeft is negeren er zullen mensen de leugens geloven en mensen zijn die jou steunen. Negeer alles, richt je op je eigen gezin en jullie toekomst en laat het lis. Kan je zus het niet gescheiden houden en krijg je daardoor problemen dan moet je misschien dat contact wat laten verwateren of haarcer oo aanspreken
Anoniem
Wij hebben ook de deur dichtgegooid voor mijn schoonmoeder. Die probeert ook iedereen tegen ons op te zetten over de rug van ons zoontje. Drama op een begrafenis want zij wilde zo graag mijn zoontje vasthouden. En ik was respectloos dat ik hem meenam en in mijn armen had toen ik haar condoleerde. Ze stuurde zelfs de begrafenisverzorger op me af om te zeggen dat ik geen ruzie moest gaan zoeken! Wij zijn een gezin en onze kleine was mee in overleg met de weduwnaar. Zij had me kunnen vragen of ze mijn zoontje mocht vasthouden, ze heeft hem niet eens aandacht geschonken toen ik voor haar stond met m. Ja, zij was ontzettend zielig! Vergeet dat er iemand is overleden, het ging allemaal om haar! We zijn sindsdien klaar met proberen. Niemand van ons mist haar.