4 jaar geleden
Nee, mijn kindje is GEEN ongelukje!
Want wij moeders kunnen toch nooit iets goed doen...
21 jaar was ik toen mijn man en ik besloten om voor een kindje te gaan. Ik was vroeger al flink in de weer met poppen. Ik had een baby born als dochter, een barbiepop als kind en ik had zelfs nog een aantal onzichtbare fantasiekindjes. Een heel huis vol dus.
Maanden gingen voorbij zonder positieve test. Ik moest het loslaten, dan zou het vast lukken, werd mij gezegd. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan als de wens zo groot is. Daarbij zei de huisarts dat we het eerst een jaar moesten proberen. En zo geschiedde.
November 2019. Eindelijk die positieve test! Ik kon mijn geluk niet op. Ik maakte een afspraak bij de verloskundige en we lieten een echo maken om te zien hoe ver ik was. 6 weken en 1 dag. We konden zelfs het hartje al zien en horen! Wat een ontzettend bijzonder moment.
Ik was zo blij dat ik het nieuws niet meer voor mezelf kon houden. Ik belde mijn ouders, opa's en oma's, broers en zussen en een aantal vriendinnen. Na 12 weken maakte ik het bekend voor de rest van de wereld. Niet lang daarna werd mijn buik zichtbaar (op de foto was ik 16 weken zwanger).
Die buik lokte behoorlijk veel reacties uit. "Weet je zeker dat het geen tweeling is?" Dat vond ik nog niet zo erg om te horen, ik was immers enorm trots op mijn dikke buik. Maar opmerkingen als: "Het was zeker een ongelukje?" of "Is de vader nog in beeld?" vond ik vreselijk. Een jaar lang hadden wij geprobeerd om zwanger te raken en nu werd er gedacht dat het een ongelukje was. Ik weet dat de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen voor het eerst moeder worden hoger ligt dan mijn leeftijd, maar deze opmerking ging bij mij door merg en been. Mijn kindje was géén ongelukje. Ze was (en is) het meest gewilde en geliefde kindje dat er was.
Maar ja, wij moeders kunnen het toch nooit goed doen. Ben je 22, dan ben je te jong. Ben je 35, dan ben je te oud. Heb je één kind, dan ben je geen echt gezin. Heb je er vijf, dan ben je ouderwets. Blijf je thuis, dan ben je lui. Werk je, dan verwaarloos je je kind. En daarom liet ik al die vreselijke opmerkingen maar langs me heen gaan, al deden ze stiekem toch een beetje pijn...
Wat is het ergste wat jij ooit gehoord hebt tijdens je zwangerschap?
japke
Ergste??nadat helft van 2ling was overleden werd er gezegd...ach je hebt er toch nog 1???
mama.carmen
O wat ontzettend herkenbaar. Ik was 22 toen de oudste geboren werd. En ja het was geen geplande zwangerschap maar waarom moet iedereen daar bevestiging van hebben. Wat maakt t uit. Ik en mijn vriend waren al 7 jaar samen. We woonden al een jaar samen. Ik heb nu 3 kinderen en ben 28. 3 is weer veel. Maar ondertussen ben ik wel zo ervaren dat moeders mij van alles vragen. En dan maakt mijn leeftijd ineens niet meer uit. Maar O wat een opmerkingen kan je toch krijgen. Dat ik het aankan en aandurf zeg…. Ik wordt zo moedeloos van al die opmerkingen. Het zou zo leuk zijn als we elkaar in onze waarden laten.
InesM
Hier ook 21j toen ik BEWUST (!) zwanger raakte van onze Quinn. Er waren reeds 2 miskramen en heel wat maanden aan vooraf gegaan. Zo gelukkig toen het eindelijk lukte & dan kreeg je dit soort opmerkingen…. ongelooflijk pijnlijk!! 🥺💛
InesM