2 jaar geleden
Nachtelijke bezoekjes
Het is 6 maanden geleden dat ik een 'mooi momentje' op mamaplaats heb gezet. Toch ben ik blijven schrijven. Dit is een momentje waarop mijn overleden kindje even heel dichtbij voelde!
Krijsen! Ik kan het geen huilen meer noemen. Het is niet de eerste keer vannacht en dit gebeurt al een aantal weken. Ons kleinste ventje wordt 's nachts een aantal keer krijsend wakker. Interessant is dat mijn wederhelft eigenlijk nooit iets hoort. Maar dit terzijde, want ik hoor het dus wel. En dat is maar goed ook, want ons kleinste ventje heeft ons nodig. Om hem weer rustig te krijgen is veel liefde en rust nodig. En dat meerdere keren per nacht en al behoorlijk wat nachten achter elkaar.
Afgelopen weken heb ik mijn ongerustheid over de nachten ook met onze gastouder gedeeld. In dit geval vooral dat ons ventje iedere nacht slaap mist en naar verwachting vroeg vermoeid zal zijn. Voor onze gastouder fijn om te weten en om rekening mee te houden, maar ze denkt ook altijd mee. We hadden inmiddels al van alles geprobeerd, maar gisteren had ze ineens een bijzonder advies.
Ze vertelde over een kindje die vergelijkbare nachten had als ons kleinste ventje. Daar bleken overledenen in de nacht op bezoek te komen. Dus ze kon zich voorstellen dat dit ook het geval kon zijn bij ons kleinste ventje. Misschien is het Mees die 's nachts op bezoek komt bij zijn kleine broertje. Waarschijnlijk om hem te leren kennen. Ze vertelde me dat kleine kinderen meer open staan voor overleden mensen. Helaas kan het bij kleine kinderen ook een schrikreactie, in de vorm van krijsen, oproepen.
Toen ze het vertelde wist ik eerst niet wat ik moest zeggen. Kan dit? Zou Mees zijn broertje zo lastig vallen? Dat wil Mees toch zeker niet? Maarja... Mees weet misschien ook niet dat hij moet stoppen. Hij is zelf ook nog een kind. Zo heb ik deze ochtend even doorgekletst met onze gastouder. En ze gaf me een advies. Als ons kleinste ventje weer krijsend wakker zou worden, kon ik proberen om tegen Mees te gaan praten. Hem vragen om niet in de nacht te komen en zijn broertje een beetje nachtrust te gunnen. Met heel veel om over na te denken vervolgde ik mijn weg naar school.
En nu sta ik hier. Een dag later. Het is midden in de nacht en in mijn armen ligt ons kleinste ventje te krijsen. Met zijn speentje krijg ik hem een beetje rustig. Terwijl ik hem troost en knuffel kijk ik zijn kamer rond. Ik zie uiteraard niets, want het is donker. Toch hoop ik iets te zien. Ik zoek naar bewijs van Mees zijn aanwezigheid, maar ik vind niets.
Dus zucht ik een keer diep en begin dan heel zachtjes te fluisteren. Ik groet Mees en vertel hem dat ik het fijn vind dat hij er is en dat hij kennis wil maken met zijn kleine broertje. Maar dan vraag ik hem ook om zijn broertje slaap te gunnen. Zijn kleine broertje moet 's nachts gewoon goed kunnen slapen. Dus ik vraag of Mees zijn kleine broertje deze nacht niet meer wakker wil maken.
Inmiddels is ons kleinste ventje weer rustig dus geef ik hem een kus en leg ik hem terug in bed. Ik zing nogmaals het slaapliedje en bij de zin: 'want Mees houdt over jou de wacht' glimlach ik even en kijk ik nogmaals om me heen. Dan zet ik het muziekje aan en loop ik weer terug naar mijn eigen bed. Ik weet niet zo goed wat ik net heb gedaan. Toch ben ik benieuwd naar de rest van de nacht. Zou het krijsend wakker worden nu voorbij zijn?
