8 jaar geleden
Na de geboorte van ons vlindertje June
Het viel niet mee... Stoerder als ik eigenlijk was ging ik verder... Gewoon omdat het moest!
Het viel niet mee... Stoerder als ik eigenlijk was ging ik verder... Gewoon omdat het moest
Na 8 weken zat het ziekteverlof erop... Geen 10/12 weken van roes nee 8 weken van verdriet pijn verlies en weer opkrabbelen. Werken was wel weer fijn.
Dat jaar heb ik overleefd, praten... Ja dat deed ik soms. Maar vooral schreef ik veel. Boekjes vol. Het 9 maandenboek schreef ik verder tot de uitgerekende datum. Daarna schreef ik nog stukken. Op kaartjes, op Facebook, in een dagboek, maakte een plakboek met kaartjes foto's enzo. En toen kwam kerst, en oud en nieuw. Dat was emotioneel, ik zag zo op tegen de 1e verjaardag, de 24e van feb kwam steeds dichterbij. Die dag gingen we naar het strand. Er werd een ballon opgelaten door ons en m'n stiefzoon Jay. We waren die dag met elkaar, en Savonds kwamen onze beste vrienden en wat familie een taartje eten. Dat klinkt misschien raar maar wat vond ik dat fijn! Met liefde dachten we aan onze June, ons vlindertje! Het ging wel beter.. In t voorjaar bedacht ik dat we nog een laatste kans verdiende. M'n mannetje zou in dec dat jaar 40 worden.. Z'n klok tikte wel en de mijne was er ook wel weer. We gingen t proberen!
Mama van Drie Boefjes
Wat een mooie manier om June te herdenken, met een taartje eten. Ze is vast een prachtige ster aan de hemel die trots is op haar ouders,
Malutie
Ja dat is ook zo. Elk jaar eten we met elkaar een taartje. Soms met alleen t gezin soms met meer. Ik vind t ook een mooie manier om aan haar te denken inderdaad
nijn81
Tuurlijk is het niet gek om die dag taart te eten! Het is goed voor de verwerking om de dag waar je tegenop ziet om te buigen naar een mooie dag waarop ieder jaar weer het feit gevierd wordt dat June wel eventjes in jullie leven heeft mogen zijn. Dat je van haar zwangerschap hebt mogen genieten.... Toch?