Na 2 jaar de twijfel aan jezelf als moeder (deel3)

In mijn vorige post heb ik het gehad over onze dochter die kant met slaapproblemen (ruime 3 maand begonnen).

Inmiddels hebben we de fysio ingeschakeld om te kijken of hier een verschil in te maken was. Dit valt te lezen in de vorige post. Nu heeft ze afgelopen donderdag nog een behandeling gehad. Het lijkt fysiek gezien de goede kant op te gaan. Over 2,5 week moet ze nog een keer naar de Fysiotherapeut ter controle. We hopen dat dit dan de laatste keer is.

En kwa slapen? Laten we zeggen dat ze sinds de eerste behandeling een stuk beter slaapt! Het is zeker nog niet zoals het was maar erg prettig als ze grotendeels weer door slaapt en af toe een keer wakker wordt. De afgelopen 1,5 week hebben we 3 gebroken nachten gehad waarbij ze 1 of 2 keer wakker was. Wat een verademing is dat! Dit was in de ruime 3 maand waarin we met slaapproblemen kamde een goede nacht te noemen (een slechte nacht was dan 7 a 8x wakker).

Nu vraag ik mij ook echt af.. hoe heb ik dat vol kunnen houden.. Ruime 3 maand met slaap problemen van onze dochter wat automatisch ook jouw probleem wordt omdat je steeds wakker wordt en haar weer terug moet leggen maar daarnaast nog moet functioneren op je werk en in het huishouden.. oh en dan niet te spreken over de hond die ook aandacht wil en uit moet en dan hebben we het nog niet gehad over mijn zwangerschap van nu 23 weken. 

Als ik dat allemaal optel dan vraag ik mij wel eens af.. hoe houden we dit toch allemaal vol? Maar boven alles, hoe kan het toch zo zijn dat er altijd een taboe ligt op het verhaal van ouders die het zwaar hebben omdat hun kind kamt met gedragsproblemen, zorgproblemen en/of slaapproblemen? 

Ja ik ben op dit moment verschrikkelijk onzeker omdat haar slaapproblemen nog nooit zo lang hebben geduurd als de afgelopen periode. Ja ik ben onzeker omdat ik de lichamelijke klachten van mijn dochter totaal gemist heb.. 

Op het moment dat je het hebt over de slaapproblemen van je kind is er altijd iemand die goed bedoelde adviezen geeft: misschien moet je haar minder lang laten slapen overdag? Misschien eerder naar bed? Misschien moet ze eens in bad voor het slapen gaan? En zo gaan de goed bedoelde adviezen maar door. 

Misschien hebben deze mama en papa al heel veel geprobeerd en zeggen we daarom dat we het verder willen uitzoeken met professionals. 

Toch voelen die genoemde adviezen dan soms als: Ag die professional heb je toch niet nodig, ik weet nog genoeg dingen die je kan proberen die ik heb geprobeerd of op Google heb gelezen.. 

Om die reden zeg ik; heel lief al die adviezen maar vraag eens hoe wij er onder zijn, dan kom je te weten dat wij nu ook minder goed in ons vel zitten door slaap te kort. Vraag eens wat we hebben ingezet zodat je al vele adviezen niet hoeft te geven omdat we dat al doen of gedaan hebben. Vraag eens waarom we een professional willen inzetten ipv het gevoelsmatig van tafel te vegen.  

Benoem eens dat je het knap vind dat we het al zolang zelf proberen maar dat er niks mis is met proffesioneler hulp inschakelen. Dat geeft dan toch meer het gevoel: ik hoor je, wat vervelend maar wat goed dat jullie er alles aan doen, ik hoop dat het helpt! Zulke vragen, zo’n gesprek zal toch meer zelfvertrouwen geven ipv onzekerheid. Want ook deze stabiele vrouw heeft een onzekerheid en die leeft nu en maakt haar gevoelsmatig minder stabiel. ..