Na 10 maanden is het genoeg geweest.

Het is genoeg geweest. Dit kan niet langer zo. We zijn helemaal op. Na bijna 10 maanden trekken we aan de bel.

Ons meisje bezorgt ons al bijna 10 maanden lang slapeloze nachten. Tuurlijk horen slapeloze nachten bij het ouderschap, dat weten we heel goed. Maar dit.. dit hoort niet. Elke nacht tussen 10 en 11 begint het. Ze wordt overstuur wakker en ze is in geen mogelijkheid stil te krijgen. We doen er alles aan om haar weer rustig in slaap te krijgen. Wanneer ze besluit dat het weer tijd is om te gaan slapen is het vaak 2 uur, half 3. Dan denk je dat het voorbij is, maar nee.. Elke driekwartier erna moet 1 van ons terug om haar weer gerust te stellen. Vaak valt ze dan (gelukkig) wel weer vrij snel in slaap. Vervolgens start madame om 6 uur de dag met een lach. En wij? Wij hebben wallen hangen tot onze knieën. 1 ding moet ik toegeven, hoe weinig ze ook slaapt chagrijnig is ze nooit! Dat heeft ze niet van haar moeder haha.

We zijn nu op een punt aangekomen dat we hulp nodig hebben en ook daadwerkelijk hulp durven te vragen. Aanstaande vrijdag hebben we een afspraak bij de kinderarts. Er wordt gekeken of er een medische reden is waardoor ze zo slecht slaapt. Er wordt zelfs gesproken over een observatie-nachtje. Ik hoop zo dat er een verklaring voor is en dat we kunnen starten met een plan. Mocht er niks uitkomen, dan is het toch echt gedragsmatig en gaan we aan de slag met een slaapcoach.

We gaan zien wat de komende tijd brengt. Ik hoop in ieder geval dat er snel rust zal komen in het lijfje van Kairi-Mae én dat de rust weer terug zal keren in ons gezin.