Na 1 jaar weer een beetje meer mezelf.

Ik schreef een hele tijd geleden al over alle chaos in mijn hoofd. Dingen vergeten, geen concentratie, ergens mee beginnen, het niet afmaken en vervolgens aan iets nieuws beginnen, ik werd er zelf gek van! Na 4 zwangerschappen en 3 bevallingen weet ik ook wel dat het er een beetje bij hoort. Dat ont-zwangeren, maar jezus, wat is het eigenlijk zwaar he? Het wordt in ieder geval zwaar onderschat naar mijn idee. 

Ik heb voor het eerst van m'n leven borstvoeding gegeven, dus dat kwam er ook nog bij. Hormonen zijn een bitch. Aargh! Verschrikkelijk! Ik voelde me gewoon niet mezelf. We super trots dat ik het heb gedaan. 9 maanden lang. Zo bijzonder. Daarover later meer.

En nu? Nu is m'n baby, geen baby meer. Ze is een echte dreumes. Ik voel me steeds meer mezelf. ( nog niet helemaal, dat komt nog) maar het begin is er. Ik kan weer schrijven, typen. Nu nog even een rode draad zoeken ;) haha want er is zoveel te vertellen. Zoveel wat ik kwijt wil. Stap voor Stap. 

Tot snel!