MoneyTalk: de kosten van kinderen, sparen en geluk.

Een poosje terug deed ik een Q&A op Instagram (@anoukzwager, privéprofiel maar stuur gerust een verzoekje) en er waren wat vragen die ik niet beantwoordde omdat ik er een blog over wilde schrijven. Die vragen hadden betrekking op de kosten van een kind, sparen voor een kind en de algemene financiële situatie. Nu vind ik het best een precair onderwerp - stom, waarom zit er zo'n taboe op geld? - maar ik ga proberen om er toch het één en ander over te delen. 

Om maar meteen antwoord te geven op de vraag die twee keer kwam: een kind kan je klauwen vol geld kosten, maar dat hoeft absoluut niet. Toen ik zwanger was van Ticho kocht ik alles nieuw. Geen haar op mijn hoofd die ook maar overwoog om een kinderwagen van Marktplaats te halen en no way dat ik tweedehands kleertjes zou scoren. Nee, alles moest nieuw en goed. En daarmee ook vaak duur. Bij Tess was dat al een heel ander verhaal. Ik wist inmiddels dat veel kleertjes maar kort gedragen worden, de ervaring had me geleerd dat aankleedkussenhoezen ondergepiest worden en dat hoeslakens altijd onder het snot en kwijl zitten. Dus hing haar kledingkast voor een groot deel vol met tweehandsjes en kocht ik hydrofiele doeken, aankleedkussenhoezen en beddengoed voor een appel en een ei bij de Zeeman. Bovendien kreeg zij gewoon de meubels van haar grote broer, omdat ik geen zin had om alles dubbel aan te schaffen. Ik kan jullie vertellen: daar is ze niet door getraumatiseerd. Wat ik daarmee zeggen wil is dat het natuurlijk prima is om alleen het mooiste en beste voor je kind te willen inclusief bijbehorend prijskaartje, maar dat je ook voor een wat vriendelijker budget kunt slagen. De kosten voor het krijgen van een kind kun je gewoon zo gek maken als je zelf wilt en ik ben ervan overtuigd dat er voor iedere portemonnee voldoende mogelijkheden zijn.

Kinderopvang

Een grote maandelijkse kostenpost is natuurlijk de opvang. Mijn T's gaan twee dagen per week en dat kost ons bruto iets meer dan 1700 euro. Ik vind dat echt een enorm groot bedrag maar tegelijkertijd zie ik dat wel als investering in mezelf omdat het mij de mogelijkheid geeft om te werken en ik dat gewoon belangrijk vind. Die 1700 euro is natuurlijk niet wat wij onderaan de streep betalen. We krijgen maandelijks een deel van de kosten terug in de vorm van kinderopvangtoeslag. De hoogte hiervan is inkomensafhankelijk, dus dat vind ik wel netjes geregeld. Op die manier is ook kinderopvang voor iedere portemonnee te betalen. 

KledingQua kleren ben ik simpel: ik koop vaak een deel vooruit in de sale, er hangt genoeg tweedehands in de kast (via vriendinnen met kinderen die iets ouder zijn dan de mijne) en verder vul ik aan met wat er nog nodig is. Ik shop zelden dure merken maar slaag voor Tess prima bij Zara en voor Ticho bij de WE. Rompers en ondergoed komen van Zeeman en HEMA, net als maillots en slaapzakken. Alleen op schoenen bespaar ik niet. Beide kids krijgen per seizoen een paar goed stevig schoeisel en feit is dat je daar meer voor betaalt. Mijn streven is om niet meer dan de kinderbijslag aan kleding te spenderen en dit lukt me met gemak. Maar echt met gemak. Heel af en toe zie ik weleens een tof setje op Instagram voorbij komen en dan scoor ik dat, maar eigenlijk ga ik wat kleding betreft wel netjes met de centen om. En ja, natuurlijk vind ik het hartstikke allemachtig prachtig om al die knappe kids in mooie outfitjes van bijzondere merkjes in allemaal dezelfde aardetinten te zien, maar nee, het idee dat ze er binnen no time uit zijn, het binnen een uur smerig of kapot is en ik er dan ook nog mijn halve budget voor betaal houd me bijna altijd wel tegen. 

Verzorging & eten

Ook weer zo'n gevalletje eerste versus tweede kind. Bij Ticho kocht ik enkel luiers van Pampers, voeding van Hero en waste ik zijn billen met Naif. Tess moet het doen met Albert Heijn luiers, Albert Heijn voeding en Albert Heijn badsop en douchegel. Het werkt echt net zo goed en aangezien zij er verder niet op reageert met bijvoorbeeld huiduitslag ofzo vind ik het wel gezegend. Waar ik dan wel weer veel geld aan uitgeef is potjes. Tess eet het allerliefste van heel de wereld vier keer per dag een potje. Maar enkel en alleen Olvarit. Dus daar koop ik er zeker tien per week van. Die zijn in verhouding tot huismerken best wel prijzig (ja, het kan natuurlijk nog gekker, dat weet ik) maar goed, op de grote stapel boodschappen merk ik dat dan ook weer niet enorm. Ticho eet altijd met de pot mee dus daar kan ik qua kosten niets zinnigs over zeggen. 

Sparen

Het lijkt me heel fijn als onze kinderen later op financieel gebied een beetje een goede start kunnen geven. Daarom sparen wij maandelijks een vast bedrag. Dat is geen wereldschokkende investering, maar levert aan het eind van het liedje toch best een gezellige spaarrekening op. Dit geld krijgen zij als ze 18 zijn, maar wel onder bepaalde voorwaarden. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het uitgegeven wordt aan stapvakanties in Cherso ofzo. Ze mogen het gebruiken voor zaken als een huis, een auto of dat soort geneuzel. Verder zou het geweldig zijn als we nog los daarvan hun studie en rijbewijs kunnen betalen, maar of dat in de praktijk ook zo gaat zijn dat weten we nu natuurlijk nog niet. Bovenstaand verhaal betekent overigens niet dat ze niet zelf ergens voor hoeven te werken hoor. Reken maar dat ik ze achter hun broek aanzit als ze oud genoeg zijn voor een bijbaantje. Ze kunnen alles van me krijgen, maar voor niets gaat de zon op, dus als het twee bankhangende luie wezels worden dan investeert moeke hier helemaal niks. 

Bewust uitgevenIk weet dat wij niks te klagen hebben qua geldzaken. De man en ik hebben allebei een prima baan en we kunnen eigenlijk alles doen wat we willen. Nou scheelt het wel dat we niet zoveel willen. We zijn niet van de verre reizen, dure vakanties, mooie auto's (vooral ik niet, dat barrel van mij hou ik echt voor de rest van mijn leven denk ik want love 'm) of extreme uitgaven voor bijvoorbeeld kleding (ik shop echt alles door elkaar en kijk niet zo gauw naar merkjes). Tegelijkertijd ben ik ook niet het type met een spaarrekening van tienduizenden euro's. Ik spaar iedere maand een deel van mijn salaris op een spaarrekening voor 'niks', een deel op een gezamenlijke spaarrekening voor bijvoorbeeld het huis - dat is zonder twijfel onze allergrootste kostenpost - en een deel op een spaarrekening voor leuke dingen. Ieder jaar in januari bedenk ik drie dingen die ik dat jaar wil aanschaffen en daar ga ik dan ook voor. Sparen moet immers wel leuk blijven en zonder doel geld op een rekening zetten en daar dan niks mee doen vind ik zonde. Zo heb ik bijvoorbeeld dit jaar als doel een mooie tas, een nieuw servies en een riem van gucci. Lekker oppervlakkig allemaal, maar het is leuk om richting zo'n doel te sparen in plaats van het maar hersenloos te pinnen en het geeft dus zoveel voldoening als het gelukt is. Als jullie het leuk vinden dan kan ik wel eens verder uitwijden over spaardoelen, vaste lasten en hoe ik dat allemaal regel. Let me know!

Geld maakt niet gelukkig...

Natuurlijk is het fijn om geen extreme geldzorgen te hebben, maar in the end maakt geld niet per definitie gelukkig. Gezondheid is het belangrijkste. Kun je een miljoen op de bank hebben, als je ziek wordt heb je er geen reet aan. Liefde en vriendschap is het belangrijkste. Kun je een miljoen op de bank hebben, als je niemand hebt om leuke dingen mee te delen is er geen reet aan. Ik ben me daar heel bewust van en zou al mijn geld en spullen ruilen voor gezondheid en vriendschap. Zonder twijfel. Geluk zit niet in geld of spullen, echt niet. 

Wil ik tot slot nog even deze favoriete wijsheid met jullie delen: No matter how big your house is, how recent your car is or how big your bankaccount is, our graves will always be the same size. Stay humble.

Nou, ik denk dat ik hiermee alle vragen wel beantwoord heb. Zo niet, let me know! 

XA