Moederschap en Momguilt

Momguilt is hét begrip van deze generatie moeders. Op de een of andere manier is er een lat gecreëerd die torenhoog lijkt te liggen. We dienen goede, betrokken moeders te zijn. We staan dag en nacht klaar voor de behoeftes van onze kinderen. Daarnaast runnen we een huishouden, we zien er verzorgd uit, de kinderen lopen er fantastisch bij, we hebben vrijwel allemaal een baan waar we goed willen presteren, een sociaal netwerk dat onderhouden wordt en een partner waar we liefde en aandacht voor hebben. En alsof dat nog niet genoeg is zijn er nog sportclubjes waar we een eigen taxiservice voor oprichten, we staan klaar voor de clubkantine, we zijn luizenmoeders en schoolreismoeders. Een onmogelijke taak, waar we alleen op social media plaatjes aan kunnen voldoen lijkt me.

Het feit dat je niet aan al het bovenstaande kunt voldoen (logisch) brengt een bepaald schuldgevoel met zich mee. Dat je de kinderen 's ochtends om 10 uur al voor de tv parkeert, omdat je na de gebroken nacht gewoonweg even de puf niet hebt om weer een of andere creatie te bouwen. Of dat je om 6 uur 's ochtends de kinderen met een krentenbol en een tablet tussen jullie in in bed zet zodat je zelf nog een klein uurtje slaap mee kunt pakken. Of dat je tot 12 uur in je joggingpak met een ongekamde knot op je hoofd door huis loopt, omdat een douche en make-up net even te veel energie kosten. De kinderen een weekend bij opa en oma laten slapen, zodat je zelf eens even flink kunt bijslapen en ongegeneerd junkfood naar binnen kunt werken en eindelijk weer eens kan genieten van een wárme kop thee. Hoe verkeerd het ook voelt, we hebben het allemaal nodig zo nu en dan.

De ware moeder maffia die op de sociale media rondwaart helpt mee aan dat schuldgevoel. Je krijgt te pas en te onpas te horen dat je langer borstvoeding had moeten geven ondanks die 10 borstontstekingen die je al hebt gehad. Of die ene x dat je Mac Donalds gehaald had, omdat je de boodschappen vergeten was. Hoe haal je het in je hoofd om je kinderen voorverteerd voedsel zonder enige vorm van vitamines voor te schotelen? Je kinderen grootbrengen met kunstvoeding, potjes en wegwerpluiers? Het is bijna als vloeken in de kerk. Je dient verse, zelfbereide hapjes volgens de Rapley methode te geven naast de borstvoeding uiteraard. En met wasbare luiers is je kind sneller zindelijk en het is beter voor het milieu. De ongefilterde meningen die op platformen als instagram en facebook je om de oren vliegen maken dat je aan jezelf gaat twijfelen.

Ik denk dat we allemaal dat schuldgevoel herkennen. Dat gevoel niet genoeg te zijn. Maar uiteindelijk is moeder zijn de zwaarste fulltime job die er bestaat. We doen allemaal ons best, en zolang je kinderen opgroeien met liefde, aandacht en normen en waarden (oké, en voldoende te eten) dan denk ik dat je bijdraagt aan een gelukkige jeugd. Perfect is niemand, maar is het feit dat je je best doet niet gewoon voldoende? Volg je gevoel, en laat niemand je wijs maken dat het niet goed is.