2 jaar geleden
Moederdag zonder mijn lieve mam
Wat had ik je er graag bij gehad
Na drie maandjes daten was ik verkocht en helemaal verliefd op hem. Ik verklaarde hem na twee weken relatie de liefde in een uitzending van All you need is love. Oeps, hij vindt het verschrikkelijk om in de belangstelling te staan! Dat wist ik toen nog niet. Inmiddels zijn we 11 jaar verder en wonen we alweer in ons 3e huis samen.
Dat we samen ooit een kindje wilde, was al heel lang duidelijk. Hoewel ik al jaren moeder wilde worden, dacht Mark daar anders over. Hij was er nog niet klaar voor dus resten mij niets anders dan wachten.
Toen mijn moeder ziek werd, werd mijn wens om moeder te worden en zij oma als maar groter. In het begin van haar ziekteperiode werd ons nog verteld dat het goed te behandelen was. Ik zei toen nog tegen Mark “stel we krijgen bericht dat het tóch niet goed af kan lopen, snap je neem ik aan dat ik zsm zwanger wil worden”. Hij reageerde hier op dat moment niet zo op, tot dat die nachtmerrie werkelijkheid werd. Na de operatie van mijn moeder kwam de arts naar ons toe en zei “Ik zag helaas meer dan ik had gehoopt en heb ook wat lymfeklieren weg moeten halen”. Dat was alles wat we niet wilde horen, het was helemaal mis. Zou het echt gaan betekenen dat mijn zussen en ik na mijn vader in 2013 ook onze moeder zouden gaan verliezen!?
Veel boosheid, machteloosheid, verdriet, angst en ga zo maar door volgde. Maar naast al deze emotie, werd mijn drang naar een zwangerschap alsmaar groter. Ik kon toch niet pas moeder worden als ik geen ouders meer zou hebben? Ik kan toch niet zwanger zijn en een kindje krijgen als mijn moeder er niet meer is om alles mee te maken?
Tussen al het verdriet door volgde meerdere gesprekken tussen Mark en mij over mijn wens zsm zwanger te willen worden. Maar Mark dacht hier heel anders over. “Hoe kan je nou met al dit verdriet, spanning en stress in je lichaam een kindje in je gaan dragen? Dat is echt niet goed voor een baby! En ook niet voor jou!” Vooral de opmerking dat ik emotioneel-onstabiel was, blijft mij altijd bij.
Hoewel ik feitelijk begreep wat hij zei, kon ik er gevoelsmatig totaal niet bij. Dit bleef ik ook maar naar hem benoemen. “Deze beslissing kan nooit meer worden teruggedraaid he, begrijp je dat wel!? Als ik niet zwanger word, en ze gaat dood, zal ze nooit weten hoe ons kindje eruit zal zien. Ze zal mij nooit meer zwanger zien. Ik kan haar nooit meer bellen en vragen om advies of bellen als de baby iets nieuws heeft geleerd. Snap je dat dan niet!?”.
Ik was tijdens mam haar ziekte ook nog bezig met mijn HBO studie. En ook dat was Mark zijn argument dat het geen verstandige keuze was om zwanger te worden.
Op enig moment legde ik mij erbij neer. Ik richten mij volledig op mijn moeder en alle mooie dingen die we nog konden doen samen met mijn zussen. Lekker op vakantie samen, genieten van alle kleine momentjes, alvast samen babykleertjes kopen voor in de toekomst. Toch kon ik het niet laten en gooide ik het balletje nog een op, “zal ik wel alvast beginnen met ‘ontpillen’? Dat kan namelijk maanden duren!”, zei ik tegen Mark. Hij stemde in en ik vertelde dit dolblij tegen mijn moeder. Dat weet ik nog super goed. Ze lag in het ziekenhuis op dat moment. Ze was dolblij toen ik het vertelde en zei “ga hier beneden snel naar de apotheek om foliumzuur te halen, dat is heel belangrijk!” En die wijze raad volgde ik natuurlijk meteen op.
Al maanden had mijn moeder intense pijn. Maar ongeveer een maand na ons gesprek was haar keuze daar, “Meiden, ik kan het niet meer, zei ze tegen mijn zussen en mij. Ik wil dat het vrijdag stopt.”
7 februari 2020, een stralend zonnige dag. De dag dat ik de aller liefste moeder op aarde heb verloren.
Op 25 september 2020 (de trouwdag van mijn ouders!) had ik een positieve test in handen. Ik was zwanger. In juni is onze zoon Mees geboren. Onze eerste wandeling in de kraamweek was de kennismaking met zijn opa en oma was helaas dus niet in het echt, maar bij hun gezamenlijke graf.
Deze Moederdag is mijn eerste Moederdag als mama. Dat maakt het iets minder moeilijk dan de voorgaande jaren. Iedere dag denk ik aan ze en aan wat ze gezegd zouden hebben. “Kijk toch eens wat een mooi menneke, die kleinzoon van ons. Geniet samen maar lekker van het zonnetje op jouw eerste Moederdag skatje”.
