Moeder van twee totaal verschillende kinderen

Mijn naam is Lotte, getrouwd met Bibi en trotse moeder van Sef (mei ‘19) en Lux (okt ‘20).

Inmiddels voel ik me een doorgewinterde moeder maar toen ik voor het eerst moeder werd van Sef vond ik dat heel intens. Sommige vrouwen zijn geboren moeders en weten instinctief meteen wat hun kind nodig heeft zodra de baby op hun borst ligt. Ik had dat niet. Ik vond alles super spannend en overweldigend. Ik vond het verantwoordelijkheidsgevoel heel heftig in het begin. Ik vond het spannend om te slapen met Sef naast me in zijn wiegje. Ook vond ik het in het begin heel spannend om alleen met hem te zijn. ‘Wat als hij gaat huilen en ik niet weet wat ik moet doen’. Na twee weken was ik bijgekomen van alle nieuwe indrukken en kreeg ik vertrouwen in mezelf.

Inmiddels ben ik moeder van twee. Mijn tweede zwangerschap sportte ik bij Studio rond om mama. We hadden een hele leuke groep met meiden waarvan toevallig ook veel al een keer zwanger waren geweest. Ik vond het fijn om tijdens de lessen ervaringen te delen en me voor te bereiden op mijn tweede bevalling. Door de visualisatie van mijn ideale bevalling ben ik vol vertrouwen mijn bevalling in gegaan. En ik heb het geluk gehad ook mijn droom bevalling te hebben gekregen. Bij Lux ging alles vanaf het begin van zelf. Voor mij was de overgang van geen kinderen naar een kind dan ook een veel grotere verandering dan van één naar twee kinderen.

Sef en Lux hebben twee totaal verschillende karakters. Ik voel me rijk om moeder te zijn van twee hele eigen individuen. Ik voel me verbonden met jongensmoeders, moeders van energieke buiten kinderen, moeders met fysiek grote en sterke kinderen die daardoor soms overschat worden, moeders van motorisch vaardige kinderen. Door Sef ben ik veel meer buiten omdat hij daar zo ontzettend om vraagt. Waar ik vroeger snel gevaar zag bij kleine kinderen leert hij me risicovol op te voeden omdat hij wil ontdekken, eist het zelf te willen doen. En hij laat me zien dat hij zichzelf heel goed kan inschatten, hij is voorzichtig maar probeert het wel. Hij geeft niet op en heeft de drive iets onder de knie te krijgen.

Ik voel me verbonden met meisjesmoeders, moeders met kinderen die het liefst bij hun moeder zijn, moeders van rustige en zachte kinderen, moeders van kinderen die ‘s nachts nog vaak gevoed willen worden, moeders van hele blije en tevreden kinderen. Lux gaat mee met de flow, ze is makkelijk en ik kan haar overal mee naar toenemen. Eerst verbaasde ik me om ouders met kinderen waarvan het kind gewoon rustig in de wagen beschouwend om zich heen keek. En nu heb ik zelf zo’n kind. Ik leer van haar dat mijlpalen helemaal niet zo uitbundig hoeven te zijn, dat ze stiekem al heel veel kan. Ze leert mij bewust aandacht aan haar te geven om haar goed te zien.

Ik hou van ons leven zo met z’n vieren. Het zijn de kleine kneuterige dingen die ik zo heerlijk vind. Zingen met elkaar, een koffietje to go halen als gezin, lekker binnen keutelen en iedereen die daarbij zijn eigen gang gaat, Sef en Lux die naar elkaar stralen en lachen, mijn vrouw die stoeit met de kinderen, mijn zoon die juicht als hij ziet dat we de straat van oma inrijden. Het zijn de kleine dingen die maken dat het leven samen zo fijn is.

Natuurlijk is het ook hard werken, we zitten nu in een seizoen met griepvirussen en lage weerstand. Niks is rotter dan een ziek kind. Ik kan me echt zorgen maken als een van de kinderen weer eens flink koorts heeft en zich ellendig voelt. En vaak worden ze er ook niet gezelliger op. Het is hard werken!

Ik kijk uit naar de lente, waar we straks lekker met het gezin naar ons plekje op Bakkum kunnen. Ik kijk uit naar alle ontwikkelingen die de kinderen en wij als gezin samen nog gaan doormaken. Ik voel me gezegend.