Moe, op en mega trots
Fulltime mama, het mooiste maar ook het zwaarste. Gebroken nachten en onzekerheden, doe ik het goed zo?
Mama zijn is het mooiste wat ik ooit had kunnen dromen. Ik heb 2 prachtige kinderen op de wereld mogen zetten en als het aan mij ligt komen er nog wel 2 of 3. En ondanks dat wiegendood onze dochter uit ons aardse leven heeft gerukt ben ik nog steeds trots haar mama. En als ik nu met mijn zoon ergens ben ben ik zo trots als een pauw. Het liefst schep ik uren over hem op, hij kan al goed recht opzitten (met steun), hij kan al beetje tijgeren (10 cm, op parket). Maar ik weet dat het andere mensen kan irriteren of onzeker maken, dus ik hou me in.
Maar er is ook een andere kant. Als je moeder wordt, barst je hart van liefde bijna uit elkaar maar er komen zoveel zorgen, onzekerheden en verantwoordelijkheden bij dat je energie te kort komt. Je bent constant met je kindje bezig. Is hij blij, heeft die dorst, zit zijn luier wel lekker, verveeld die zich niet, moet die nu naar bed etc. etc. etc.
En dan de nachten, in 4,5 maand tijd heeft Wout 3x doorgeslapen. Wout heeft doorgeslapen, mama deed geen oog dicht. Constant even kijken We hebben best een slaap trauma door het overlijden van Anne. En ergens vind ik het heel fijn dat die `s nachts nog komt voor een voeding. Maar sinds meneer op zijn buik kan draaien en heeft ontdekt dat het heerlijk slaapt is deze mama mega panisch. Ik zoek het hele internet af wat ik moet doen, ik raak uitgeput. Elk uur wordt ik wakker nu, al een week lang elk uur kijken en evt. terugdraaien, soms wordt die wakker en gaat die huilen.
Naast het voeden, het terug draaien wordt Wout ook spontaan huilend wakker. De oorzaak? tandjes! Die verdraaide rot tandjes veranderen mijn blije happy baby in een huilend en zielig mormeltje.
Nu ik deze blog typ ligt Wout weer even in zijn wieg. Papa is een avond/nacht aan het werk en ik was zo kapot van het huilen van mijn kleine man dat ik de wieg weer pakte waar hij nog net in past en lekker naast me neer heb gezet. Ik lig op bed met chips, een fles ice thee en de laptop. Ik moet gewoon even mijn vermoeidheid typen.
Weken lang nauwelijks slapen begint te breken. Morgen gaat Wout voor het eerst logeren, en ik ben ook daar over aan het stressen. Ik geef borstvoeding en ben al een paar dagen tussen de voedingen door aan het kolven, ik heb geen idee hoeveel ik mee moet geven, hoeveel hij per x moet drinken. Ik geef borstvoeding op verzoek en de ene dag drinkt hij meer dan de andere dag. Maar ik heb even een nachtje-geen-baby nodig. Morgen om 12 uur wordt hij opgehaald. en ik moet helpen op de universiteit van 2 tot 22 uur. Daarna lekker naar bed en ook al slaap ik niet door, ik hoef er niet uit. Mijn vriend moet de avond en nacht weer werken.
Maar niet alleen slaap, ook voeding kan me weer op een hobbelig pad zetten. De laatste x bij de apk en prikjes op het cb was Wout maar 120 gram aangekomen (in een maand), en ik moest hem vaker gaan voeden (moet even zeggen hij is 7 kilo en ruim, 63 cm). Gelukkig heb ik een goede vriendinnen groep van mama`s om me heen die mijn onzekerheid wisten op te vangen. En na een goed gesprek met een lactatiekundige voel ik me weer beter. Het was simpel weg de 4 maanden dip. En naast die dip is Wout zo actief geworden met draaien en "proberen" te tijgeren dat hij veel meer energie verbrand. En ja als hij de vorige weging net had gedronken en nog moest plassen en deze nog niet had gedronken en wel had geplast en gepoept dan heb je al dat die nauwelijks lijkt aangekomen.
Moeder zijn is niet makkelijk, maar als ik naar de big smile op zijn gezicht kijk vergeet ik even de gebroken nachten en al mijn onzekerheden. Ik drink wel een grote kop koffie in de ochtend, knuffel hem, voed hem, verzorg hem en geef hem bootladingen vol kusjes.
XoXo Moeke
Anoniem
Heel herkenbaar jullie angst. Ons zoontje kon ook al met 4 maanden draaien en sindsdien is het een buikslaper. Vreselijk vond ik het, ik ging telkens luisteren of hij nog ademde. Een airosleep matrasje heeft mij wel enigszins gerustgesteld. Je kan echt nog goed ademen als je daar met je gezicht in ligt. Geniet van jullie mannetje en je mag zeker vol trots over hem vertellen!
Anoniem
Wat begrijp ik jullie angst! Wij hebben een sensormatje/babyfoon van tommy tippee, omdat ik mijn broertje met 8 weken verloren heb. De angst van het niet weten of alles nog goed is, wordt helemaal weggenomen door het getikt dat wordt voortgebracht door de beweging/ademhaling die het sensormatje voelt. Veel mensen die onze babyfoon horen tikken vinden het een irritant geluid, maar voor ons is het een heel geruststellend geluid, zeker 's nachts. Ons zoontje is 10 maanden en ik ben nog iedere dag en nacht blij met onze babyfoon met sensormatje!
Anoniem
Hoi, hier eveneens een engelenmama... Is een angelcare niet iets voor jullie? Wellicht hebben jullie die natuurlijk al... Succes! Xxx
Annemiek2
Wat fijn dat het zo goed gaat met Wout. Lastig voor jullie dat hij op zijn buik slapen zo fijn vind. Onze zoon is ook een buikslaper en ook ik keek heel vaak van gaat het nog goed??? Daarbij komt dat hij als hij slaap heel zachtjes ademhaalt dus dat hoor ik bijna niet. Maar dat even terzijde, ik heb wel eens gelezen op internet dat er een matje is wat de beweging en dus ook ademhaling van een baby kan voelen en allarm slaat wanneer deze dat niet meer doet. Ik dacht dat het sensormatje heet maar zeker ben ik niet. Op deze manier kun je misschien wat meer rust krijgen. Trouwens je mag best wel vol trots vertellen wat Wout al kan. Het is aan de lezers van je blog om het wel of niet te openen. Laatst kwam ik er achter dat vrienden van ons geen kinderen kunnen krijgen en ik vroeg of ze het erg vinden als ik zo vol trots vertel over Andreas. Het bleek geen probleem te zijn. Ik zou zeggen vraag het of ze het erg vinden, je mag toch wel vertellen hoe gelukkig je bent met Wout en zijn ontwikkeling, zeker na de ervaring die jullie hebben gehad met Anne. Liefs, en heel veel sterkte in de nachten en een goede nacht als je even er niet uit hoeft :)