MOE ders

Het moederschap !

Ik hou er zelf van om realistisch te zijn, ik hoor zoveel moeders alleen benoemen dat het moederschap fantastisch is (en dat is het ), maar daarnaast is het ook rete vermoeiend.

Oké, het ligt er misschien ook aan hoe het karakter van je kind is. Maar ik heb het getroffen met een kleine aanwezige gezellige stuiterbal.

Waar ik het meeste aan moest wennen van het moederschap was wel het vermoeid zijn en toch door moeten. Heb je net de bevalling gehad en voel je je helemaal een powervrouw en denk je dat je de wereld aankan met die oerkracht , komen ineens die gebroken nachten binnen.

Slapen als de baby slaapt ging voor mij sowieso niet op (ik denk voor vele mama’s.. ) maar mijn kleine heksje sliep amper overdag.

Snachts ook weinig overigens 😂.

En dan is jou schattige baby ineens een peuter met een eigen willetje : super dat eigen karaktertje maar wat een strijd soms. Discussies met een kind van 2 over het feit dat ze haar sandalen aan wil terwijl het 10 graden is zijn natuurlijk hilarisch achteraf maar soms ook best heel frustrerend en irritant (vooral als je op tijd ergens moet zijn.)

Mijn lieve vent werkt ontzettend hard en werkt ook vaak over , wat ik bewonder maar wat ik soms ook lastig vind.

En net als je denkt dat je echt niet meer kan, word je kindje ziek en slaap je weer een nacht niet en het mooie is : toch weten wij te functioneren ! 

Ik dan enigszins met wat geklaag (sorry not sorry).

En soms heel soms mis ik die dagen dat ik voor ik Ivy had moe was en ik er gewoon voor kon kiezen om niks te doen en te moeten. Niet constant in dienst zijn van een kleine mini dictator. 

Nu ben ik zwanger van de 2de en kan ik soms echt mijn ogen bijna niet meer open houden. Maar goed dan kan ik vast wennen aan de vermoeidheid, zal dat ooit wennen ? Ik kan niet wachten om het te mogen ervaren. 

Ode aan de moeders.