Mijn zoektocht naar Zelfliefde

Eerder schreef ik al in een post dat ik de laatste tijd te veel last heb van mijn eigen controledrang en zo graag meer in vrijheid zou willen leven. Het leren loslaten van vastgeroeste gewoontes, die eigenlijk helemaal niet zo gewoon zijn. Ik ben gaan nadenken wat die vrijheid voor mij dan echt inhoudt. Wanneer ben ik helemaal vrij? Wat heb ik dan nodig om mij vrij te voelen? Het antwoord daarop kwam dit weekend hard bij mij binnen. Ik kan pas vrij zijn, als ik oprecht van mijzelf kan houden. Dat ik niet meer hoef te vechten voor mijn eigen bestaan en mij niet meer hoef te bewijzen tegenover anderen. Jaren heb ik mijzelf dag in dag uit gestraft, door niet lief te zijn tegen mijzelf. Altijd leven met dat ellendige schuldgevoel over van alles en nog wat. Als ik maar lief genoeg ben voor anderen, dan zijn ze dat ook vast wel voor mij. Waar ik ook erg goed in was/soms nog ben, is het met de vinger wijzen naar anderen. Ik ben mij hier bewust van geworden na het luisteren van een podcast van Marilyn Bartman. Ze vertelde dat, wanneer je dit doet, je toch echt je eigen verantwoordelijkheid mag gaan nemen en het te gaan zoeken bij jezelf. Dat was best een binnenkomer en het heeft mij flink aan het nadenken gezet.

Maar hoe begin ik nu met houden van mijzelf? Ik heb werkelijk geen idee!! Want het is voor mij zo veel ‘’makkelijker’’ om te luisteren naar mijn innerlijke saboteur. Die vertelt mij dat ik het niet waard ben of dat het mij toch niet al gaan lukken. Dat is dezelfde saboteur die vertelt dat ik de controle nodig heb, want dat zou mij een gevoel van veiligheid geven. Helaas voor deze saboteur is dat verleden tijd en ga ik op zoek naar de liefde voor mijzelf. Op dit moment ervaar ik TE veel stress in het dagelijkse leven en dat is tijd- en energie rovend. Dus ik ga beginnen met een lijstje op te stellen met daarop ‘’waar krijg ik TE veel stress van?’’ Dan ga ik bepalen hoe ik dit kan omzetten naar minder stress. Ook ben ik moe, heel erg moe! Want meer dan 2,5 jaar niet doorslapen hakt er best wel in. Een week geleden heb ik daarom ook besloten om in ieder geval, doordeweeks tussen 21:00 en 21:30 maar bed te gaan. Ik luister dan nog een korte meditatie, waarin ik de dingen benoem waar ik dankbaar voor ben die zijn gebeurd op deze dag. En ik moet zeggen het werkt! Ik ben minder moe, vrolijker en positiever gedurende de dag. Maar hierdoor is het mij nog niet echt gelukt om van mijzelf te gaan houden. Die hoop had ik zeer zeker niet hoor, zo makkelijk gaat dat niet. Wat wel is gelukt, is dat ik mijn verantwoordelijkheid heb genomen. De komende weken ga ik verder op zoek naar de liefde voor mijzelf. Dagelijks mijzelf de vraag stellen ‘’wat heb ik nodig’’ en ‘’hoe voel ik mij nu echt’’. Ik weet dat ik een ijzersterke discipline heb om mijzelf naar beneden te halen. Maar wat als ik die ijzersterke discipline nu eens ga gebruiken in deze mooie zoektocht? Want ik gun mijzelf het leven waar ik zo naar verlang. Want wie is er nu het meest verantwoordelijk voor je eigen geluk en liefde? Juist ja, Me Myself and I.

''In plaats van slachtoffer van het lot, word ik weer stuurman van mijn leven!''