Mijn vriend is zoooooooooooooo zielig!

Normaliter is het "leuk of dankbaar" om voor iemand te zorgen die ziek is of niet lekker is.. In mijn geval is dat totaal anders... 

Vriendlief is gevallen met voetbal.. tja; ik zeg altijd, als je niet kan voetballen moet je dat ook niet doen... maar goed.. meneer heeft dus "pijn" deze pijn heeft ie dus al vanaf het moment dat hij thuiskwam.. En maar piepen.. dit doet pijn, dat doet pijn.. 

Ik zeg duidelijk tegen hem; ga dan naar de huisarts die kan het even nakijken.. meneer weigert! Prima hou dan ook op met zeuren!!! Nee hoor gezeur gaat door.. Hij is woensdag gevallen en inmiddels op zondag nog steeds pijn.. Hij is bij voetbal kijken en belt me op.. kan je me asjeblieft op komen halen???? Ik hou het niet meer van de pijn.. nou dan moet het wel heeeeel erg extreem zijn!!! Prima ik haal meneer op en zeg ook meteen dat ie de HAP(huisartsenpost) moet bellen. Dit doet dan ook eindelijk en afspraak staat gepland. Uurtje later kunnen we terecht en na bezoek daar volgt de diagnose: gekneusde rib. 

Meneer liep voorheen gewoon normaal maar naar de HAP heel moeilijk en eruit ook heel moeilijk. Thuis aangekomen had ie ook 'zo veel pijn'. Ikzelf ik de "verzorgmodus". Hij heeft immers pijn.. Maar toen het eten bezorgd werd en hij van de bank afspringen alsof het huis in brand stond ging er een lampje branden!!??!! Heeft iemand echt zoveel pijn of niet...? Lekker vroeg naar bed dan maar en hij zoekt in de kast naar de medicijnen die ik heb gehaald (paracetamol/ibruprofen)zegt ie; waar zijn die andere die je hebt gehaald? Ik zeg de tramadol?? Ja zegt ie? Nou uhmm... die haal je niet zomaar bij de kruidvat ???? maar neem een tramadol voor de pijn.. Wilde hij niet hij zegt ik neem wel ibruprofen.. oké prima.. 

Volgende ochtend; vandaag dus.. meneer ligt compleet uitgestrekt op de bank met telefoon in de hand.. Heeft ie echt zoveel pijn of is het gewoon aandacht?? Mijn aandacht krijgt ie in ieder geval niet...