Mijn verhaal; mijn keuze.
En daarnaast ook mijn kinderen.
Mamaplaats heeft mijn blog gedeeld op Facebook over de diagnose vacterl die we voor Finn hadden ontvangen. Ik zag het pas laat, maar ben blij dat ze het gedeeld hebben en hun eigen platform gebruiken om de afwijking onder de aandacht te brengen.
Begin van de week zat ik bij mijn zus en hadden we het over mijn verhaal dat ik hier deel. Zelf volgt ze mamaplaats ook maar ze had niet gezien dat mijn blog op Facebook was gedeeld. Ik heb de post niet in de gaten gehouden en ben de reacties ook niet direct gaan volgen. Maar nu zijn we dus een aantal weken later en zag ik de reacties. Gelukkig ook veel mooie reacties van mensen die ons sterkte wensen en het mooi vinden dat wij open staan om andere te laten leren van ons verhaal en Finn zijn afwijking. Maar ook een reactie die mij bij blijft, namelijk; "Maar ivm privacy van je kind zou ik dit nooit en te nimmer zo op internet zetten."Ik heb er bewust voor gekozen om mijn verhaal te delen op mamaplaats en ben mezelf ook zeker bewust dat mamaplaats dit kan delen op hun eigen sociale media. Zelf miste ik een verhaal van ouders die een vergelijkbare rollercoaster hebben gehad. Of uberhaupt andere ouders van kinderen met Vacterl. Ik ben niet dom, ik weet wat het internet kan doen en ik weet dat het er ook nooit meer af gaat. Ik ben opgeleid tot communicatie adviseur, mij hoef je niet te vertellen wat privacy inhoud en wat je wel of niet op het internet moet zetten.
Maar juist ook om die reden ben ik mijn verhaal gaan delen. Ik weet mijn weg op het internet te vinden en nogsteeds miste ik verhalen die vergelijkbaar zijn met die van ons. Niet alleen over Vacterl maar ook over die eerste maanden die we in onzekerheid hebben gezeten.
Ik hoop juist door mijn verhaal te delen dat ander ouders die in een vergelijkbare situatie zitten een referentie hebben, dat ze door mijn verhaal misschien geholpen worden om de juiste vragen te stellen in het ziekenhuis, dat ze ook maar een beetje rust vinden in zo'n hectische tijd en alsnog die momentjes kunnen vinden om te genieten met de kleintjes. Er is al zo veel onzekerheid als je met je kindje zo'n rollercoaster in gaat, en bij Vacterl is geen een kind hetzelfde. Ik bedoel dat hebben we met Finn goed gemerkt. Maar toch is het kunnen praten over zo'n proces en met andere ouders praten die in dezelfde situatie zitten praten zo veel prettiger. Ik heb getwijfeld om te reageren op Facebook, maar uiteindelijk ben ik deze blog gaan schrijven om alsnog te kunnen delen hoe ik me voel, en waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Niet dat ik dat iemand verschuldigd ben behalve mijn man en straks onze kinderen.
Anoniem
Ik vind het alleen maar heel goed dat je het verhaal hebt gedeeld! Laat die anderen maar lullen. You go mama ❤️