Mijn roze wolk kwam "later"

Gedurende mijn zwangerschap was ik trots. Trots dat er een mensje in mij groeide en trots dat het ons gelukt is.  Maar houden van mij baby? Dat deed ik niet... Houden van is zo een groot begrip... 

Ik geniet van het leven wat ik in mij voel en vind het heerlijk om voor de kleine te shoppen. Maar is dit DE roze wolk al? Nee toch?! Als ik de verhalen mag geloven moet het een heerlijk gevoel zijn...

Ik zie op sociale media veel dames/meiden die foto's plaatsen van hun buik en echo's. En vervolgens aankondigen hoeveel ze wel al niet van hun baby houden. Serieus?! Kan dat?! Van iets houden wat je niet kan zien, daadwerkelijk niet kan voelen als zijnde huid op huid, houden van iemand die er nog niet "echt" is?! Hoort die roze wolk dan nu al te beginnen?

Neem me niet kwalijk dames, maar ik had dat niet. Mijn zwangerschap is heerlijk verlopen en uiteraard was ik heel nieuwsgierig hoe ons kindje eruit kwam te zien. Maar houden van? Daar kon ik mij niet in vinden...

Wanneer komt die roze wolk dan en hoe voelt dat ? 

Toen mijn zoontje op mijn borst gelegd werd, was ik voornamelijk opgelucht. Opgelucht dat hij er was. Opgelucht dat de bevalling goed gegaan was en vooral dat de bevalling afgelopen was. In kon uren naar m'n mannetje kijken en daar genoot ik zichtbaar van. Ik voelde mij wel meteen verantwoordelijk en ik wilde het beste voor hem. Dit mannetje is mijn zoon. Mijn zoon waar ik voor ga zorgen. Ik zorg dat hij voldoende voeding krijgt, fijn slaapt, aandacht krijg en dus oogt als een tevreden baby... 

Maar wat moet ik nu eigenlijk voelen?! Ik was blij, trots, maar ook onzeker. Onzeker over het moederschap, onzeker over mijn eigen lichaam. Moet ik liefde voelen of kriebels net als wanneer je verliefd ben of is dit DE roze wolk waar ze het altijd over hebben ?

Ik mis een gevoel, een gevoel van houden van. Ik wil het beste voor mijn mannetje en ik geniet. Geniet als hij slaapt, geniet als hij bij mij drinkt en geniet als hij eens wakker is en mij "aankijkt". 

Maar houden van... wanneer zeg je dat eigenlijk tegen je kindje?! Wanneer voel je dat ?! Nee niet meteen... Ik niet tenminste... DAT gevoel was er nog niet.  Het is hetzelfde als verliefdheid. Eerst word je verliefd en daarna pas komt het "houden van". Ik denk dat ik dit met mijn zoontje ook zo ervaren heb.  

Ik was voornamelijk de eerste tijd "druk" met het herstel, het verwerken van de bevalling, het wennen aan het ouderschap en het "opnieuw" accepteren van mijn eigen lichaam. Tot op een zeker moment, ik geloof dat mijn zoontje toen 6 weken oud was... Ik keek hem aan en ik voelde het , ik realiseerde het mij : "Ik hou van jou" . Dat is een onbeschrijfelijk gevoel! Ik heb hem in zijn bedje gelegd, een kusje gegeven en heel gemeend gezegd dat ik van hem houd. Ja ! De verliefdheid heeft plaats gemaakt voor "houden van"  Dit is het... Dit is DE roze wolk! Ik geniet meer en anders van mijn zoontje, ik voel mij ook zekerder op bepaalde gebieden... 

De roze wolk... waar ik op deze manier nog heel lang op wil blijven zitten!